PEMBENTUKKAN MALAYSIA

SEJARAH PEMBENTUKAN MALAYSIA
 Berlaku selepas enam tahun merdeka iaitu pada 16 September 1963
 Penggabungan ini telah disuarakan oleh pelbagai pihak seperti David Marshall, Ghazali Shafiee, Tan Cheng Lock, Lee Kuan Yew dan Tunku Abdul Rahman
 Menurut Nordin Sopiee (1974) dalam buku beliau yang bertajuk ‘ From Malayan Union to Singapore Separation’ : Idea penggabungan gagasan Malaysia sebenarnya telah lama timbul di kalangan pemimpin di Asia Tenggara dan pihak British pada tahun 1888 dan lebih serius pada tahun 1932 setelah British berjaya menguasai sembilan negeri Melayu serta Sarawak dan Borneo
 Terdapat tentangan daripada beberapa tokoh di Asia seperti A.M Azahari di Brunei dan Ahmad Boestamam di Malaya. Mereka memberikan cadangan yang lain seperti gabungan Alam Melayu
 Tunku mengunakan kaedah tunggu dan lihat bagi mendapatkan pandangan daripada semua pihak Pada 27 Mei 1961 dalam satu majlis dengan wartawan Asia Tenggara di Hotel Adelphi,
Singapura, Tunku dengan rasminya melahirkan hasratnya untuk membentuk Malaysia
 Hasrat Tunku ini berdasarkan kajian dan perundingan yang telah dijalankan seperti pertemuan dengan Lee Kuan Yew pada bulan Januari 1961 dan tinjauan Datuk Senu Abdul Rahman ke Sabah, Sarawak dan Brunei serta pertemuan dengan Mac Milan di London
FAKTOR MENDORONG PEMBENTUKAN MALAYSIA

A) POLITIK
 MENGELAK ANCAMAN DAN PENGARUH KOMUNIS
- Pengaruh komunis semakin kuat apabila bekas anggota Parti Tindakan Rakyat (PAP)- People’s Action Party berhaluan kiri tubuhkan barisan Sosialis yg dipimpin oleh Lim Chin Siong. Kekalahan PAP dlm pilihanraya 1961 menyebabkan pengaruh komunis semakin merebak di Singapura.
- Perkembangan yg berlaku di Singapura membimbangkan Tunku Abd Rahman. Penyatuan Singapura dgn Tanah Melayu dpt menyekat pengaruh komunis
- Pengaruh komunis juga aktif di Sarawak seperti Parti Bersatu Rakyat Sarawak dipengaruhi idealogi komunisme.

B)MEMPERCEPATKAN KEMERDEKAAN
- Mempercepatkan proses kemerdekaan bagi Singapura, Brunei, Sabah dan Sarawak.
- dapat menamatkan penjajahan British di Asia Tenggara.
C)EKONOMI
 Kerjasama ekonomi
- negara-negara anggota kaya dengan sumber ekonomi boleh membantu untuk faedah ekonomi.
- Persekutuan Malaysia dapat membantu mempertingkatkan pembangunan ekonomi. Tanah Melayu kaya dengan sumber bijih timah dan Brunei dengan sumber minyak.


D)SOSIAL

E)KESEIMBANGAN KAUM
- Percantuman dgn Singapura boleh menimbulkan masalah kaum yang tidak seimbang di Tanah Melayu. Lebih 75% penduduk Singapura terdiri drpd kaum Cina. Komposisi kaum Melayu 50% dan Cina 30% di Tanah Melayu.
- Bagi keseimbangan kaum, Sabah dan Sarawak perlu digabungkan kerana mempunyai 70% kaum bumiputra.

REAKSI AWAL TERHADAP GAGASAN
Setelah Tunku mengisytiharkan keinginannya untuk bergabung terdapat pelbagai reaksi daripada setiap negeri:

SINGAPURA
• Lee Kuan Yew menunjukan minat yang ketara
• Terdapat tentangan apabila pengaruh parti sepihan People’s Action Party (PAP ) seperti parti sosialis bernama United People ‘s Party (UPP) yang berhasrat memerdekakan Singapura
mengikut ideologi mereka
• PAP semakin terdesak apabila mereka kalah dalam pilihan raya kecil

BRUNEI
 Pada peringkat awal tidak mendapat sokongan yang penuh daripada rakyat
 Mereka ingin merdeka dengan sendiri terlebih dahulu
 Sultan Omar Ali Saifuddin sangat berminat dengan idea penggabungan
 Parti Rakyat Brunei pimpinan Ahmad M. Azahari menentang dengan membawa idea gabungan Borneo Utara British dan Sarawak dengan nama Kalimantan Utara
 Kemuncaknya berlaku penentangan bersenjata tetapi dipatahkan oleh Sultan dengan bantuan British

SABAH DAN SARAWAK
• Mendapat sambutan yang menggalakkan daripada penduduk atas alasan inginkan kemerdekaan daripada pihak Inggeris
• Ancaman komunis juga telah menguatkan lagi keinginan untuk bergabung
• Namun terdapat juga kebimbangan terhadap dominasi orang Melayu terhadap bukan Melayu
• Parti Sarawak National Party (SNAP) menentang pembentukan Malaysia diketuai oleh Stephen Kalong Ningkan di Sarawak.
• Di Sabah, Parti UNKO(United National Kadazan Organization) dipimpin oleh Donald Stephen tentang pembentukan Malaysia.

MALAYA
• Sebelum 1961 terdapat golongan dalam UMNO yang menimbang untung dan rugi rancangan ini kerana bimbang pengaruh Singapura
• Selepas kesediaan Sabah dan Sarawak kebimbangan mereka lenyap
• PAS menentang atas alasan merugikan orang Melayu dan mencadangkan konsep MAPHILINDO yang terdiri daripada Malaya, Filipina dan Indonesia

BRITAIN
• British bersetuju dengan rancangan ini bagi menjaga kepentingan pelaburan mereka
• Perdana Menteri Komanwel, Harold Mac Milan merasakan penggabungan ini dapat menjamin
keselamatan Singapura dan memberi kebaikan kepada pulau tersebut

SURUHANJAYA COBBOLD
 Ditubuhkan pada Jan 1962 untuk mendapat pandangan rakyat Sabah dan Sarawak tentang cadangan penubuhan Malaysia.
 Dipengerusi oleh Lord Cobbold. Anggota:
a) Sir Anthony Abell wakil British
b) Sir David Watherston
c) Tan Sri Mohd Ghazali Shafie wakil Tanah Melayu
d) Dato’Wong Pow Nee
 Tinjauan dibuat antara 19 Feb hingga 18 April 1962. Hasil laporan mendapati 80% daripada rakyat Sabah dan Sarawak bersetuju menyertai penubuhan Malaysia.
Antara syor suruhanjaya Cobbold :
i) Jawatankuasa Antara Kerajaan(JAK) ditubuhkan Ogos 1962
ii) Persekutuan Tanah Melayu ditukar kpd Persekutuan Malaysia
iii) Kuasa autonomi dan jaminan khas dlm beberapa perkara diberi
kpd Sabah dan Sarawak.
iv) Kedudukan istimewa kaum peribumi Sabah dan Sarawak
v) Kuasa imigresen dan agama masih di bawah Dewan
Undangan di Sabah dan Sarawak.
INDONESIA
 Indonesia: pada peringkat awal, menerusi menteri Luarnya, Dr. Subandrio, telah memberikan sokongan kepada pembentukan Malaysia
 Presiden Sukarno telah melancarkan dasar konfrontasi menentang Malaysia secara rasmi pada 20 Januari 1963 dengan slogan ‘Ganyang Malaysia’. Sukarno mendakwa penubuhan Malaysia satu bentuk penjajahan baru dan memastikan penguasaan British ke atas getah, bijih timah dan minyak.
 Indonesia bertindak menyerang sempadan Johor, Sarawak dan Sabah untuk tujuan perisikan dan pengintipan. MAPHILINDO ditubuhkan untuk menyelesaikan masalah
 30 September 1965, tentera Indonesia Berjaya menumpaskan cubaan rampasan kuasa oleh PKI – konfrontasi semakin berkurangan
 16 Ogos 1966 hubungan diplomatik dipulihkan

FILIPINA
 Filipina - Presiden Macapagal mendakwa bahawa Sabah adalah sebahagian daripada kesultanan Sulu yang menjadi milik Filipina
 Tetapi pada 22 Januari 1878 Sultan Jamal Azam telah menandatangani perjanjian dengan Baron de Overbeck dan Alfred Dent untuk menyerahkan / memajak Borneo Utara (Sabah)
 Sultan Sulu dan Filipina beberapa kali cuba untuk mendapatkan kembali Sabah
 Idea penubuhan Malaysia telah membangkitkan isu tersebut
 Beliau telah memutuskan hubungan diplomatik dengan Malaya
 British menolak tuntutan Filipina.


MASALAH BRUNEI
 Pada awal menyokong tetapi akhirnya Sultan Brunei, Sultan Omar Ali Saifuddin membatalkan hasrat menyertai Malaysia.
 Antara tuntutan Brunei:
- tuntut 10 kerusi parlimen
- kuasai semua hasil minyak
- kekal semua pelaburan
- kadar cukai yang rendah
 Tuntutan paling utama soal kekuasaan baginda dan hasil minyak.
 Tentangan dari A.M. Azahari dari Parti Rakyat Brunei (PRB) mencetuskan pemberontakan bersenjata pada 8 Dis 1962 menentang kemasukan Brunei dalam Malaysia.

SINGAPURA KELUAR DARI MALAYSIA
Sebab-sebab:
 Perlembagaan : isu ekonomi dan kewangan yang melibatkan penyelarasan perindustrian dan percukaian
 Persaingan Politik PAP dan MCA: PAP melanggar janjinya untuk hanya terlibat dalam kegiatan politik di Singapura dan mereka berminat untuk menggantikan MCA sebagai parti politik orang Cina. Tunku menyifatkan PAP sebagai sebuah parti perkauman Cina dan tidak
diperlukan.
 Masalah perkauman: Orang Melayu Singapura diabaikan dan berlaku rusuhan kaum di Singapura pada Julai dan September 1964. Konsep Malaysian Malaysia yang dibawa oleh PAP telah mengenepikan institusi beraja dan mencabar kedudukan istimewa orang Melayu
– Lee Kuan Yew telah membentuk gabungan parti politik yang menjurus kepada bentuk perkauman dan mendesak persamaan hak dengan orang Melayu Perbezaan pendekatan Perikatan dan PAP: PAP mahu mewujudkan masyarakat ‘bukan perkauman secara serta merta’ manakala Perikatan yang diketuai UMNO mahukan ianya ditangani secara beransur-ansur dan
tidak mahu diadakan debat secara terbuka bagi mengelakkan berlakunya kekacauan akibat daripada isu- isu perkauman
 Akibat daripad ketegangan yang berlaku antara kerajaan Persekutuan dengan Singapura, pada 9 Ogos 1965 secara rasmi Singapura keluar dari Malaysia.
PENUTUP
 Pembentukan Malaysia melibatkan penyertaan Tanah Melayu bersama Singapura, Brunei, Sabah dan Sarawak.
 Pembentukan Malaysia mendapat pelbagai reaksi daripada pelbagai pihak.
 Penentangan daripada Indonesia (Konfrontasi Indonesia) dan Filipina (tuntut Sabah).
 Pengisytiharaan penubuhan Malaysia dibuat pada 16 September 1963.




baca lagi......

KEBANGKITAN NASIONALISME DI NEGARA INI

PENGENALAN
Dalam konteks Tanah Melayu atau British Malaya seperti yang disebut oleh pihak penjajah, maka rakyat sedar bahawa mereka berada di belenggu penjajahan British. Perlu ditegaskan bahawa semangat kebangsaan pada awal kurun ke 20 itu wujud di kalangan orang melayu. Ini kerana sehingga perang dunia ke-2, kaum-kaum cina dan india mempunyai kiblat taat setia yang tidak serupa. Kiblat taat setia orang melayu ialah terhadap tanah melayu, taat setia orang cina ialah terhadap negera cina dan taat setia orang india adalah terhadap negara india. Maka orang melayu sahaja yang memikul tanggungjawab untuk membebaskan tanah melayu daripada belenggu penjajah British pada tahap tahap awal.
Secara umumnya, gerakan kesedaran di Tanah Melayu timbul serentakdengan permulaan Gerakan Reformis Islam di Tanah Melayu. Orang Melayu mula sedar akan kemunduran mereka berbanding dengan kaum lain. Dalam pembentukan dan memerdekakan sesebuah negara, peperangan dan keganasan tidak dapat dielakkan. Di negara kita, Malaysia sebelum kemerdekaan banyak berlaku keganasan demi untuk kemerdekaan. Semenjak Melaka dijajah pada 24 ogos 1511, kita tidak dapat lari daripada melakukan penentangan, pemberontakan dan keganasan untuk menghalau penjajah. Tujuannya hanyalah satu, kebebasan atau kemerdekaan. Bermulanya campur tangan British di Tanah Melayu sejak 1874, ia telah memberikan pelbagai perubahan sama ada baik atau tidak. Hasil daripada perubahan ini, ia telah menimbulkan kebangkitan di kalangan penduduk supaya menentang British. Ia kemudiannya telah menggalakkan perkembangan semangat kebangsaan dan semangat nasionalisme kepada masyarakat di Tanah Melayu.
Menurut Walter Theimer dalam bukunya, “Encyclopedia of World Politics” ,nasionalisme bermaksud satu sentimen kepuakan yang didasarkan atas ciri-ciri bangsa terutamanya bahasa dan kebudayaan dengan kecenderungan menekankan perbezaan antara satu bangsa dengan satu bangsa yang lain.
Secara ringkasnya, Sukarno pula menjelaskan bahawa nasionalisme ialah suatu
cita-cita yang mengingini untuk kebaikan bangsa. Nasionalisme menurut DBP ialah perasaaan cintakan negara sendiri yang mendalam dan pergerakan untuk mencapai kebebsan ekonomi dan politik daripada kuasa asing. Kesedaran kebangsaaan pula yang berkaitan secara keseluruhan nasional semangat. Nasionalisme sebenarnya boleh didefinisikan sentimen kecintaan terhadap sesebuah. Sentimen itu hanya ditumpukan kepada satu negara bangsa sahaja yang dapat mendorong kepada keinginan untuk berjuang bagi memebebaskan tanah air daripada cengkaman kuasa asing. Semangat nasionalisme ini wujud hasil daripada keinginan unutk menebus maruah bangsa serta membentuk nasib dan masa depan sesebuah bangsa dan Negara. Nasionalisme juga ada kaitan dengan “negara” dan “bangsa”. Nasionalisme pada umumnya bertujuan mewujudkan kebebasan individu dan negara daripada cengkaman dan kongkongan pemerintah dan kuasa asing. Intipati utama nasionalisme ialah mewujudkan kebebasan dan maruah seseorang serta membentuk nasib dan masa depan sesebuah negara dan bangsa. Dengan itu, nasionalisme bergerak ke arah pembentukan satu identity bangsa yang berbudaya tinggi. Menurut Karl Max, nasionalisme wujud apabila sesuatu bangsa dijajah, maka di negara tersebut secara automatik akan lahir dua golongan yang bertentangan, iaitu satu golongan yang menjajah (menindas) dan satu lagi golongan yang terjajah (ditindas). Mereka bertentangan kerana golongan yang menjajah mahu mengekalkan penjajahannya, manakala golongan yang terjajah mahu membebaskan diri daripadanya. Kebangkitan semangat kebangsaan di Tanah Melayu tidak banyak berbeza dengan negara-negara lain di Asia. Cuma apa yang membezakannya adalah dari segi corak gerakan kebangsaan itu. Masyarakat di Tanah Melayu mempunyai beberapa aliran nasionalisme
keranapenduduknya berbilang kaum. Semangat nasionalisme dalam kalangan
orang melayu telah ada sejak campur tangan British pada tahun 1874.Dengan adanya semangat nasionalisme, maka penguasaan penjajahan ke atas negeri-negeri Melayu tidak berlaku secara aman damai tetapi sebaliknya ditentang oleh masyarakat tempatan. Penentangan ini dilakukan oleh pejuang-pejuang Tanah Air seperti Dato’ Maharaja Lela, Dato’ Bahaman, Tok Janggut,Haji Abdul Rahman Limbong, Mat Salleh, dan lain-lain lagi mencerminkan penentangan rakyat tempatan terhadap kuasa asing di negara ini. Namun begitu, penentangan pembesar-pembesar Melayu gagal membebaskan Tanah Air daripada belenggu penjajahan British kerana penentangan pembesar tidak bersifat menyeluruh dan tidak mendapat sokongan segenap lapisan masyarakat. Selain itu, setiap pembesar menentang sematamata untuk menjaga periuk nasi mereka daripada diancam oleh British. Mereka juga kalah kerana tidak mempunyai pasukan tentera yang dilengkapi senjatasenjata moden berbanding kerajaan British. Kegagalan mereka tidak mematikan semangat nasionalisme orang Melayu, sebaliknya orang Melayu memendamkannya ibarat ‘api dalam sekam’. Pada abad ke-20, semangat nasionalisme orang Melayu semakin bersemarak. Pasa peringkat ini, strategi
yang digunakan adalah berbeza.
Kesimpulannya, nasionalisme adalah satu fenomena sejagat yang mengiktiraf hak setiap bangsa untuk menubuhkan negaranya sendiri , menengakkan kedaulatan rakyat dan menuntut kesetiaan ulung individu disalurkan kepada negara bangsa itu. Keadaan tersebut digambarkan menerusi perasaan cinta dan taat setia yang mendalam terhadap tanah air yang kemudian mendorong kepada lahirnya keinginan dan keazaman untuk berjuang bagi membebaskan tanah air daripada pemerintahan kuasa.Oleh itu, semangat untuk mencapai kemerdekaan bagi negara kita adalah penting agar kita dapat bernaung dibawah tampuk pemerintahan sendiri dan bukannya dikuasai oleh kuasa asing.

FAKTOR YANG MEMPENGARUHI PERKEMBANGAN NASIONALISME
A) Faktor Luaran
Faktor yang mempengaruhi perkembangan nasionalisme di Tanah Melayu dapat dibahagikan kepada dua kategori utama iaitu faktor dalaman dan juga faktor luaran. Bagi faktor luaran, ianya merupakan peristiwa-peristiwa yang tercetus di luar Tanah Melayu tetapi memberi kesan yang sangat besar kepada perkembangan semangat nasionalisme orang Melayu di Tanah Melayu. Faktorfaktor luaran menjadi pemangkin untuk mempercepat kebangkitan semangat nasionalisme orang Melayu. Antara faktor luaran ialah Gerakan Pemulihan Islam di Mesir. Gerakan Pemulihan Islam bermula di Mesir sejak tahun 1850. Konsep pan-islamisme telah mula diutarakan oleh Syed Jamaluddin al-Afghani, seorang pemuda reformis islam timur tengah yang radikal dan revolusioner pada akhir abad ke 19. Gerakan ini dipimpin oleh Sayid Jamaluddin al-Afghani sendiri dan Syeikh Muhammad Abduh. Syeikh Muhammad Abduh dilahirkan di Mesir pada tahun 1829 dan mendapat ijazah dari Universiti al-Azhar. Beliau menjadi Mufti Besar dari tahun 1899 hingga beliau meninggal dunia pada tahun 1905. Syeikh
Muhammad Abduh telah menyesuaikan prinsip-prinsip Islam menurut kehendak azan moden, tetapi tidak terkeluar dari prinsip dan semangat agama Islam yang sejati. Ajaran beliau adalah berdasarkan kepada ajaran Allah dan Rasul seperti yang tercatit di dalam al-Quran dan al-Hadis. Yang disesuaikan ialah perkara perkara dan hal-hal takwim serta pentafsiran Islam mengenai sesuatu pendapat atau hukum di dalam al-Quran. Ajaran dan pandangan beliau di anggap baru,progresif dan revolusioner dan amat sesuai dengan zamannya. Matlamat-matlamat Gerakan Pemulihan Islam ialah memperjuangkan konsep Pan-Islamisme, iaitu penyatuan umat Islam di seluruh dunia. Selain itu, gerakan ini turut bermatlamat untuk membebaskan agama Islam daripada kepercayaan kolot dan ortodoks yang tiada kaitannya dengan ajaran Islam yang sebenar.Antara lain ialah memulihkan agama Islam mengikut ajaran Islam yang terkandung dalam al-Quran dan Hadith. Turut bermatlamat untuk mencapai kemajuan dalam bidang ekonomi dan sosial mengikut al-Quran dan Hadith dan yang terakhir ialah membebaskan negara Islam dari pengaruh penjajahan Barat. Pada masa itu juga, ramai orang melayu yang telah pergi ke luar negeri, terutamanya ke timur tengah untuk mempelajari agama islam. Tidak kurang juga yang pergi menunaikan fardhu haji. Perkembangan reformisme di timur tengah itu telah mempengaruhi kedua-dua kumpulan tersebut. Mereka mula menyebarkan gagasan baru kepada masyrakat melayu berlandaskan agama Islam.
Konsep Gerakan Pemulihan Islam ini telah memberi ilham kepada pelajarpelajar
Melayu yang menuntut di Universiti Al-Azhar, Mesir untuk berjuang di negara sendiri. Pelajar-pelajar yang berpendidikan Arab dari Mesir pulang ke Tanah Melayu dan menjadi pelopor Gerakan Islah-Islam. Mereka berusaha menyatupadukan masyarakat melayu berdasarkan identiti agama islam. Tokohtokoh terkenal ialah Syed Sheikh Ahmad al-Hadi, Syeikh Tahir Jalaluddin, Syeikh Mohammad Salim al-Kalali dan Haji Abbass bin Mohammad Taha. Mereka menyebarkan idea-idea Islam-Islamiah atau pemulihan agama Islam serta konsep Pan-Islamisme di kalangan kaum Melayu menerusi majalah al-Imam.
Faktor kedua ialah Gerakan di Turki yang dapat dibahagikan kepada tiga gerakan iaitu Gerakan Pan-Islam, Gerakan Khilafat dan Gerakan Turki Muda. Bagi Gerakan Pan-Islam, ianya adalah satu gerakan untuk menyatukan umat Islam di dunia di bawah Empayar Turki atau Empayar Uthmaniyah. Gerakan Pan-Islam mahu menentang penjajahan Barat dan menghapuskan kepercayaan kuno yang bertentangan dengan ajaran Islam. Empayar Turki ditubuhkan oleh Usman pada tahun 1300. Ulama Syeikh Haji Wan Ahmad dari Pattani ingin menyatukan Kelantan dan Pattani. Beliau ingin menentang Siam dan menubuhkan Kerajaan Islam di bawah naungan Turki tetapi gagal. Pahang mendapatkan bantuan Turki (1890-an) untuk menghalau British tetapi gagal. Mehemet Kiamil Bey cuba mengembangkan pengaruh Pan-Islam di Johor tetapi
gagal. Semasa Perang Dunia Pertama, Turki dan Jerman berpakat menentang kuasa Berikat. Umat Islam di Tanah Melayu sangat menghormati Empayar Turki dan segala perkembangan di Turki mempengaruhi mereka. Turki mengisytiharkan peperangan jihad terhadap kuasa Berikat (Amerika Syarikat, Britain dan Perancis). British cuba menyekat berita dari luar tetapi gagal. Masih ada berita yang sampai ke Tanah Melayu melalui suratkhabar dan surat peribadi pejuang pejuang Pan-Islam.
Pejuang Islam di Singapura, iaitu Kassim Ismail Mansur dan Nur Alam Syah mempengaruhi dasar India yang beragama Islam melancarkan dahagi. Askar-askar India diberikan keyakinan bahawa pakatan Jerman-Turki akan menang dalam Perang Dunia Pertama. Pada bulan Februari, askar India melancarkan dahagi di Singapura, tetapi dapat dihapuskan oleh askar British. Askar-askar India berjaya membunuh lebih 40 orang British dan hampir Berjaya menakluki Singapura.
Bagi gerakan Khilafat pula, pakatan di antara Jerman-Turki tewas dalam Perang Dunia Pertama. British cuba menguasai Turki. Orang Islam di India membentuk Gerakan Khilafat untuk mengekalkan kuasa Turki dan system Khilafat. Gerakan Khilafat yang ditubuhkan di Singapura dikawal rapi oleh British. Yang terakhir sekali ialah Gerakan Turki Muda yang dipimpin oleh Mustapha Kamal Attaturk yang bergerak untuk memodenkan Turki. Golongan Turki Muda menyebarkan semangat kebangsaan di Turki. Turki diisytiharkan sebagai Republik pada tahun 1923 dan sistem Khilafat dimansuhkan. Abdul Kadir Adabi mengecam gerakan Turki Muda kerana memasuhkan sistem Khilafat. Golongan Turki Muda dikatakan tidak mementingkan agama dan undang-undang Islam dalam perkembangannya. Abdul Kadir Adabi atau Abdul Kadir bin Ahmad adalah seorang penulis dari Kelantan. Akhbar Pengasoh, al-Ikhwan dan Saudara turut menyiarkan tentangan terhadap Turki Muda. Namun demikian, terdapat pandangan yang baik mengenai Turki Muda, iaitu mereka membangkitkan semangat kebangsaan di Turki, ekonomi Turki dikuasai semula oleh orang Turki dan bukan oleh orang Yahudi dan Kerajaan Turki memberikan peluang yang luas kepada rakyat untuk menguasai bidang ekonomi. Kegiatan Turki Muda memberikan perangsang kepada golongan Kaum Muda di Tanah Melayu untuk menentang penguasaan British. Kaum Muda di Tanah Melayu telah menubuhkan Kesatuan Melayu Muda (KMM) pada tahun
1938 untuk bergiat dalam politik.
Faktor luaran yang ketiga ialah pengaruh dari Jepun.Sejak tahun 1868, Jepun muncul sebagai negara yang moden dan kuat. Pemimpin-pemimpin Meiji seperti Maharaja Mutsushito telah memodenkan negara Jepun. Jepun mengubahsuai teknologi Barat untuk kegunaannya. Jepun berjaya meniru teknologi Barat, sekaligus membuktikan rakyat Asia bijak. Perkara ini telah mewujudkan Ilham dan keazaman dalam jiwa rakyat Asia. Antara kemenangan Jepun terbesar ialah apabila dapat mengalahkan Eropah. Kesan daripada kemenangan ini, orang Asia dan Melayu mulai sedar akan kepentingan pelajaran, teknologi dan perpaduan. Faktor-faktor inilah yang menjadikanr akyat kuat menentang penjajah. Dalam masa yang sama, ianya juga memberi kesan kepada pemikiran tokoh-tokoh awal Tanah Melayu.Dalam peperangan yang berlaku di antara Rusia dengan Jepun (1904-1905) menyaksikan Jepun telah memperolehi kemenangan. Kejayaan ini telah memberi ilham dan kesedaran kepada orang Asia termasuk orang melayu bahawa barat tidaklah sekuat seperti yang digeruni oleh mereka. Perang tersebut telah membuktikan bahawa, sesebuah negara tidak mengira saiznya, boleh menjadi kuat seperti Jepun melalui kemajuan teknologi dan pendidikan. Pada tahun 1907, seorang tokoh bernama Abdullah Abdul Rahman telah menghasilkan karya berjudul 'Mataharai Memancar' (The Rising Sun) yang menceritakan sejarah Jepun. Karya ini telah dialihbahasakan oleh beliau daripada karya Mustafa Kamal dari Turki yang asalnya daripada bahasa arab.
Menurut Za'ba, karya ini telah berjaya merangsang pembaca serta menimbulkan perasaan bangga dan harapan untuk membawa pembaharuan di timur dan ini termasuklah kepada pembaca melayu. Masyarakat melayu mula percaya bahawa dengan adanya teknologi dan pendidikan, mereka juga boleh menghalau keluar orang British dari Tanah Melayu. Hakikat ini telah disedari oleh golongan terpelajar di Tanah Melayu. Di antara mereka ialah Syed Sheikh al- Hadi yang mula menggalakkan orang melayu memajukan diri mereka dalam aspek ekonomi dan sosial, melalui ajaran Islam. Perkembangan di Jepun mengalahkan kuasa Rusia telah membawa kesedaran dan keyakinan bahawa orang melayu juga boleh mempertahankan kepentingan mereka daripada terus di tindas oleh pihak British. Selain itu, turut timbulnya Gerakan Kesedaran
Kebangsaan China. Pada tahun 1911 berlaku Revolusi China yang dipimpin oleh Dr. Sun Yat Sen. Beliau telah berjaya menumbangkan kerajaan Manchu dan menubuhkan sebuah negara republik China. Keadaan ini membangkitkan kesedaran rakyat Tanah Melayu untuk menentang British.
Faktor luaran yang keempat pula merupakan pengaruh dari Indonesia. Gerakan kemerdekaan rakyat Indonesia menentang pemerintahan Belanda telah memberi semangat kepada golongan melayu yang inginkan pembebasan daripada penjajahan British. Beberapa parti politik telah ditubuhkan ditubuhkan di Indonesia. Antaranya ialah Sarekat Islam. Sarekat Dagang Islam diasaskan oleh Raden Mas Tirtoadisoeryo pada tahun 1909. Nama Sarekat Dagang Islam ditukar kepada Sarekat Islam pada tahun 1912. Sarekat Islam ialah parti politik yang pertama di Indonesia. Pemimpin Sarekat Islam yang terkenal ialah Omar Said Tjokroaminoto dan Agus Salim. Agama Islam menjadi faktor utama menyatukan orang Islam di Indonesia supaya menentang penjajah Belanda. Cawangan Sarekat Islam di Johor ditubuhkan oleh Haji Ibrahim bin Sidin dari Singapura. Cawangan Sarekat Islam di Johor tidak mendapat sambutan yang memuaskan. Penentangan terhadap British di Terengganu (1928) dimulakan oleh Syarikatul Islam yang diketuai oleh Sayid Muhammad dari Johor. Pertubuhan sulit ini berpengaruh kuat di Beserah hingga ke Kemaman. Sayid Muhammad dipercayai ingin meluaskan cawangan Sarekat Islam di Terengganu. Pengaruh Sarekat Islam tersebar ke Tanah Melayu pada 1920-an melalui ceramah dan kelas agama oleh guru-guru agama dari Sumatera.
Akhbar Sinaran Zaman dan Idaran Zaman yang diterbitkan oleh Syed Syeikh al-Hadi menceritakan perjuangan Sarekat Islam. Syed Syeikh al-Hadi mengambil Mohammad Yunus bin Abdul Hamid menjadi pengarang di akhbarnya. Mohammad Yunus adalah ahli Sarekat Islam dan penerbit akhbar Sinaran Zaman di Sumatera. Parti politik yang kedua pula ialah Parti Komunis Indonesia (PKI). PKI diasaskan oleh Semaun, Tan Malaka dan Darsono pada tahun 1920. Kebanyakan orang Melayu tidak menyertai PKI kerana ajaran komunis yang bertentangan dengan agama Islam. Ahli-ahli PKI termasuk Tan Malaka cuba menyebarkan fahaman komunis di Singapura tetapi tidak berhasil. Tan Malaka berpendapat bahawa orang Melayu sukar dipengaruhi keranamereka berfahaman konservatif. Sutan Jenin dari Sumatera dapat mengembangkan pengaruh Komunis di Tanah Melayu pada tahun 1930-an. Yang terakhir sekali ialah Parti Nasional Indonesia (PNI). PNI diasaskan oleh Sukarno dan Sartono pada tahun 1927. Pemuda-pemuda Indonesiamemperjuangkan kebebasan mereka melalui tulisan, pergerakan sosial dan kebudayaan. Pelajar MPSI dipengaruhi oleh perjuangan PNI yang mengamalkan dasar tidak bekerjasama dengan penjajah. Dasar tidak bekerjasama ini telah diamalkan oleh pejuang nasionalis di India yang diketuai oleh Mahatma Gandhi. PNI mengamalkan ideology yang menganjurkan revolusi untuk menggulingkan kerajaan Belanda. Pengaruh dari luar yang tersebar melalui majalah dan akhbar dapat membangkitkan semangat kebangsaan di kalangan orang Melayu. Mereka berjuang untuk memajukan bidang sosial, ekonomi dan politik orang Melayu.Penduduk Tanah Melayu menguatkan semangat dan bersatu padu untuk
melepaskan diri daripada kuasa penjajah.
Faktor kelima adalah Gerakan Kesedaran Kebangsaan Filipina. Jose Rizal memimpin perjuangan rakyat Filipina menentang penjajahan Sepanyol. Beliau telah menubuhkan Liga Filipina untuk memajukan orang Filipina dan menuntut Sepanyol memberi layanan adil kepada rakyat. Melaului gerakan ini juga telah memberi kesedaran kepada openduduk di Tanah Melayu untuk bangkit dari terus dikuasai oleh kuasa asing.
Faktor terakhir adalah Gerakan Kesedaran Kebangsaan India. Gerakan ini dipimpin oleh Mahatma Gandhi. Tujuan gerakan ini adalah untuk membebaskan India daripada penjajahan British. Penduduk di Tanah Melayu juga turut mempunyai keinginan yang sama iaitu ingin membebaskan diri daripada penjajahan Brirish. Dengan itu, gerakan ini telah memberi semangat serta kesedaran kepada penduduk Tanah Melayu untuk terus bangun dari penindasan yang berleluasa di Negara sendiri.
Kesimpulannya, peranan pengaruh luar merupakan faktor penting kebangkitan nasionalisme Melayu. Akibatnya, timbul persatuan Melayu pada tahap-tahap berlainan. Kemudiannya, Kongres Melayu Se Malaya diadakan pada 9 Ogos 1939 bertujuan memupuk perpaduan di kalangan orang Melayu. Antara lain ialah usaha persatuan-persatuan Melayu merintis jalan penubuhan UMNO pada tahun 1946.

Faktor Dalaman
Faktor-faktor dalaman merupakan peristiwa-peristiwa yang tercetus di Tanah Melayu dan memberi pengaruh yang sangat besar dalam membangkitkan dan menyemarakkan semangat nsionalisme orang Melayu. Antara faktor dalaman ialah agama. Pada penghujung abad ke-19 dan awal abad ke-20, masyarakat Melayu terutamanya yang tinggal di bandar-bandar berasa tidak puas hati dengan keadaan ekonomi, sosial dan politik mereka. Mereka mulai sedar bahawa kedudukan ekonomi dan sosial terancam sebab adanya masyarakat dari luar, iaitu kaum imigran seperti Cina dan India. Oleh yang demikian, orang Melayu sedar bahawa mereka perlu bertindak bagi membawa perkembangan ekonomi dan sosial ke atas masyarakat mereka supaya tidak lagi mundur dalam bidang tersebut. Kesedaran ini telah melahirkan kumpulankumpulan kecil yang berpengaruh dalam masyarakat Melayu untuk memperjuangkan kemajuan orang Melayu dalam bidang ekonomi dan sosial.
Kesedaran ini melahirkan 3 golongan di bandar-bandar untuk memperjuangkan kepentingan masyarakat Melayu pada awal abad ke-20. Antara ketiga-tiga golongan ini, golongan yang berpendidikan Arab memainkan peranan penting dalam gerakan Pemulihan Islam di kalangan masyarakat Melayu. Mereka berpendidikan Arab dan melanjutkan pengajian Islam ke Universiti Al- Azhar di Kaherah, Mesir. Golongan berpendidikan Arab ini yang mula-mula sekali menyuarakan rasa tidak puas hati mereka terhadap keadaan ekonomi dan social orang Melayu pada masa itu. Mereka dari golongan ini hampir keseluruhannya memperoleh pelajaran dari Timur Tengah dan terpengaruh dengan gerakan pemulihan yang berlaku di sana. Golongan ini menerima pelajaran dan inspirasi dari gerakan pemulihan Islam moden dan gerakan Pan-Islamisme yang diasaskan pada penghujung abad ke-19 dan awal abad ke-20 oleh Imam Syeikh Muhammad Abduh dan Sayid Jamaluddin al-Afghani. Di antara penuntutpenuntut Melayu yang membawa pengaruh dari Timur Tengah ialah Syeikh
Muhammad Tahir bin Jalaluddin, Syed Syeikh Ahmad al-Hadi, Haji Abbass Muhammad Taha dan Syeikh Mohammad Salim al-Kalali. Sekembalinya dari Timur Tengah khasnya dari Mesir ke tanah air pada awal abad ke-20, mereka telah berkhidmat dalam jabatan agama di negerinegeri Melayu. Oleh sebab fahaman mereka berkenaan ajaran agama Islam baru dan agak berlainan dengan fahaman seperti kepercayaan bidaah dan
khurafat yang sedia berakar umbi di negeri-negeri Melayu, mereka mendapat tentangan daripada golongan ulama tua yang kolok dan ortodoks. Golonganortodoks ini memusuhi bukan setakat fahaman baru dalam agama, tetapi juga memusuhi perjuangan nasionalisme Melayu yang dibawa dan dirancang oleh revolusioner ini. Mengikut revolusioner ini, Islam memerlukan perubahan dan penafsiran baru dan sesuai untuk menghadapi cabaran dunia yang menghadapi perkembangan pesat.
Faktor kesedaran orang melayu tentang kemunduran mereka juga turut menjadi punca dalaman kebangkitan nasionalisme di Tanah Melayu. Orang melayu menjadi penduduk pribumi tetapi masih tertinggal jauh dalam bidang ekonomi dan sosial. Walaupun ekonomi Tanah Melayu yang berasaskan getah dan bijih timah berkembang pesat, tetapi orang mealyu tersisih daripada kegiatan ekonomi komersial tersebut. Kegiatan ekonomi kapitalis dikuasai oleh orang Cina dan pedagang-pedagang Eropah. Banyak ladang getah dan lombong bijih timah dimiliki dan diusahakan oleh orang Eropah. Manakala orang cina pula menguasai sektor ekonomi di kawasan Bandar seperti menjadi peniaga. Keadaan ini mula disedari oleh peniaga-peniaga keturunan arab yang tinggal di Negeri-Negeri Selat terutamanya Singapura. Dalam bidang pendidikan pula, orang Melayu tertinggal jauh kerana system pendidikan melayu tidak
mempunyai nilai untuk meningkatkan taraf dan kedudukan orang melayu dalam bidang ekonomi. Orang melayu mula sedar bahawa mereka perlu mempertahankan hak mereka di Tanah Air sendiri apabila orang cina Peranakan di Negeri-Negeri Selat dan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu mendesak supaya diberi hak yang sama dengan Melayu daripada kerajaan British. Orang Melayu sedar permintaan orang Cina tersebut akan menggugat kedudukan mereka sebagai penduduk pribumi. Situasi ini telah menyemarakkan semangat nasionalisme orang melayu untuk mempertahankan kedudukan mereka di Tanah Melayu.
Selain itu, rakyat juga menderita di negara sendiri akibat dijajah bangsa asing. Kesengsaraan yang dialami oleh orang-orang Melayu dalam kehidupan seharian dan penipuan yang dilakukan Jepun telah mendorong orang-orang Melayu bangun dan mewujudkan organisasi anti-Jepun. Maka wujudlah askar askar wataniah dan Force 136. Mereka akhirnya menjadi tulang belakang kepada askar Melayu setelah negara mencapai kemerdekaan. Selain itu, pemimpin organisasi ini juga telah menjadi orang-orang terpenting dalam menegakkan nasionalisme Melayu seperti Kapten Hussin Onn. Penipuan dan tingkah laku pemimpin Jepun dalam dolak dalik mereka untuk memberikan kemerdekaan kepada Tanah Melayu merupakan satu seksaan batin kepada pemimpin Melayu yang bekerjasama dengan Jepun. Dalam hal ini, ia semakin menebalkan rasa benci dan meningkatkan kadar nasionalisme Melayu. Mereka akhirnya memberikan kerjasama kepada organisasi-organisasi anti-Jepun dengan membekalkan maklumat agar dapar mempertingkatkan keberkesanan penentangan mereka. Selain itu, PETA boleh dikatakan menjadi duri dalam daging kepada pentadbiran tentera Jepun.
Antara lain, dasar penjajahan Barat juga telah menimbulkan semangat nasionalisme ke dalam jiwa penduduk Tanah melayu. Ketika penaklukan British ke atas Tanah Melayu, Pihak British telah berpuas hati dengan kaedah pengukuhan kuasa, pengaruh dan kedudukan ekonomi mereka di tanah melayu. Pihak british kemudian telah memulakan proses menginstitusikan berbagai bidang kerajaan yang merangkumi hampir semua aspek kehidupan politik, ekonomi dan sosial. Usaha mencapai tujuan ini paling pesat dilakukan di negerinegeri melayu bersekutu. Akibat daripada keadaan ini, institusi melayu tradisional dan elit melayu tradisional mendapati diri mereka terpaksa mengambil peranan yang semakin kecil dan hal ehwal kerajaan dan pentadbiran. Tambahan pula, pihak British telah mula membawa masuk imigran cina dan india secara besar-besaran untuk mengeksploitasi sumber-sumber ekonomi yang masih belum diterokai oleh masyarakat melayu dengan sepenuhnya. Keadaan menjadi lebih buruk menjelang tahun 1921, dimana daripada jumlah 1320000 orang penduduk negeri-negeri melayu bersekutu, 511000 adalah orang melayu, 495000 orang cina dan 305000 orang india. Keadaan ini menyebabkan kaum pendatang mula menguasai ekonomi di tanah melayu. Kaum melayu mulai sedar yang mereka telah ketinggalan dalam pembangunan ekonomi dan sosial di mana orang bukan melayu menjadi peserta yang kuat. Langkah-langkah yang di ambil oleh pihak british ini telah menimbulkan rasa tidak puas hati di kalangan orang melayu, kerana mereka sedar hak mereka sebagai rakyat pribumi sedikit demi sedikit diambil alih oleh pihak pendatang dan kaum penjajah. Faktor keempat ialah Bahasa dan kesusasteraan .Melalui faktor bahasa dan kesusasteraan ini,tulisan Jawi telah diperkenalkan sebagai tulisan rasmi Bahasa Melayu .
Pengaruh Arab turut wujud hasil dari peranan golongan agama dan bagi menggantikan penggunaaan tulisan rumi yang diperkenalkan penjajah. Ini sebenarnya membayangkan kelunturan budaya Melayu dalam negara sendiri. Antara lain ialah kewujudan sasterawan yang dilahirkan oleh sekolah-sekolah Melayu dan MPSI. Dalam pada itu. bahasa Melayu sebenarnya semakin hilang peranan dalam sistem pendidikan Inggeris dan Jepun. Ini dapat memperlihatkan hilangnya kewibawaan dan pertuanan Melayu.Bahasa Melayu hanya digunakan dalam Sekolah Melayu. Jika dapat kita perhatikan, perbahasan dalam MMN dan MMP menggunakan Bahasa Inggeris. Perkara ini pernah dibantah oleh Raja Chulan akan kepinggiran Bahasa Melayu dalam bahasa undang-undang dan juga penggunaannya dalam MMN dan MMP kerana wakil Melayu tiidak faham apakah yang dibahaskan. Semua ini telah menyedarkan orang Melayu akan kepinggiran bangsa dan bahasa Melayu. Jadi, gelanggang bagi orang Melayu melahirkan ketidakpuasan melalui adalah karya sastera. Secara tidak langsung, dapat
memperkukuhkan perjuangan orang Melayu dalam meletakkan taraf bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan dan Bahasa Rasmi negara selepas merdeka. Dalam puisi Omar Mustaffa yang tersiar dalam Utusan Melayu keluaran 18 Januari 1913 menggesa orang Melayu supaya rajin bekerja dan jangan membiarkan kekayaan diambil oleh bangsa lain. Selain itu, terdapat juga puisi lain seperti Sedarlah oleh Mahmud Ahmadi, Semenanjung oleh Harun Aminurashid (1919), Seruan Kebangsaan oleh Melati Pahang (1937) yang menggesa orang Melayu mencari ilmu dan Serunai Pujangga oleh Anum (1940) yang menggesa orang Melayu bersikap berani dan sanggup berkorban. Selain puisi, novel juga dikarangkan untuk membangkitkan semangat kebangsaan. Antaranya ialah Hikayat Faridah Hanum oleh Syed Syeikh al-Hadi (1925) yang mencadangkan wanita perlu diberi pendidikan, Melor Kuala Lumpur oleh Harun Aminurashid (1930), Putera Gunung Tahan oleh Haji Muhammad yang mengecam British melalui kisah lucu dengan tujuan memupuk semangat cinta akan negara, hidup maju dan bebas daripada penjajahan dan Anak Mat Lela Gila oleh Ishak Haji Muhammad (1941) menyeru orang Melayu berjuang mencapai kemajuan.Cerpen merupakan cerita pendek yang mempunyai nasihat. Kebanyakan cerpen menyeru rakyat bekerja untuk kemajuan dan
kemerdekaan negara. Di antara cerpen yang terkenal ialah Cerita Awang Putat oleh Abdul Rahim Kajai yang menyeru orang Melayu supaya rajin bekerja; Anak Dibuat Demal, Di Sini Kita Bukannya Orang Dagang dan Siasat Yang Tiada Diminta yang ditulis oleh Shamsuddin Salleh; Rumah Besar Tiang Sebatang oleh Ishak Haji Mahmud yang menyeru orang Melayu menbenci dan menentang penjajahan British. Melalui cerpen yang disiarkan, para pembaca akan mengetahui dasar perjuangan yang hendak disampaikan.
Antara kejayaan orang Melayu dalam bidang sastera pasa masa itu ialah melahirkan para pejuang sastera dalam Asas 50 dan Asas 66. Penubuhan persatuan yang memperjuangkan bahasa seperti PASPAM (berjuang bagi menjadikan dan memperkasakan Bahasa Melayu seperti sebelum penjajahan ) turut diwujudkan. Antara kejayaan lain adalah penubuhan Dewan Bahasa dan Pustaka yang berperanan sebagai pembina dan pengembang bahasa Melayu dan alat penyatuan bangsa. Ini dapat menyumbang ke arah pembentukan bangsa Melayu melalui penggunaan Bahasa Melayu . Dengan itu, Melayu tidak lagi berpecah dan dikenali dengan keturunan seperti Jawa, Banjar, Bugis dan lain-lain.
Faktor keempat ialah sistem pendidikan.Terdapat sekolah-sekolah pondok, madrasah, sekolah-sekolah melayu dan sekolah inggeris yang disediakan bagi orang melayu. Sekolah-sekolah melayu telah mula dibuka di kawasan-kawasan barat dan selatan tanah melayu sejak tahun 1880-an lagi. Pada dasarnya, tujuan british bukanlah untuk melahirkan golongan cerdik pandai dikalangan orang melayu. Mereka hanya ingin melihat anak-anak orang melayu menjadi lebih pandai sedikit daripada ibubapa mereka. Yang belajar di sekolah Inggeris pula ialah anak-anak golongan bangsawan yang ingin dijadikan oleh orang British sebagai pegawai dan pentadbir bawahan sahaja. Oleh kerana penyediaan sekolah-sekolah melayu oleh orang inggeris ini bukan satu yang ikhlas, maka tidak terdapat buku-buku teks dan kurikulum yang sesuai. Maka
surat khabar melayu telah digunakan sebagai bahan pengajaran, umpamanya 'jawi peranakan', 'khizanah al-ilmu' dan taman pengetahuan. R. J. Wilkonson selaku penyelia sekolah-sekolah (1877-1895) mendapati bahawa surat khabar melayu bersama pendidikan secara amnya, telah menyumbngkan terhadap kemajuan intelek dan material orang melayu. Pendedahan kepada dunia luar melalui surat khabar, telah membuka mata orang melayu, terutamanya generasi muda terhadap isu-isu yang mempengaruhi orang Melayu.
Di samping itu, pendidikan agama yang dijalankan di sekolah-sekolah pondok dan madrasah telah mendapat sambutan hebat penduduk tempatan. Melalui sistem pendidikan ini, mereka dapat mempertahankan nilai-nilai keislaman semasa kemasukan kuasa british dan kemasukan kaum imigran.
Namun demikian sekolah-sekolah seumpama ini kurang memainkan peranan
untuk menanan semangat kebangsaan pada tahap-tahap awal. Walau bagaimanapun, menjelang tahun 1900, bila islam memasuki era reformasi, maka barulah sekolah-sekolah pondok dan madrasah telah membuka minda kaum Melayu terhadap masalah-masalah politik yang dihadapi oleh mereka di Tanah Melayu. Sukatan dan dasar yang tidak selaras membangkitkan rasa tidak puas hati orang Melayu terhadap layanan Inggeris.Kesimpulannya, perkembangan pendidikan, terutamanya pendidikan melayu telah memainkan peranan penting dalam kesedaran kebangsaan di kalangan orang Melayu.
Selain itu, kemunculan golongan intelektual juga antara faktor dalaman kebangkitan semangat nasionalisme. Mereka terpengaruh dengan idea-idea dan falsafah politik demokrasi, liberalisme, sistem parlimen, perlembagaan dan nasionalisme. Sistem pendidikan yang sama antara penduduk juga memberikan peluang orang-orang Melayu menerima semangat kebangsaan. Jika dibandingkan dengan sistem Inggeris, mereka tidak memberikan peluang yang sama. Orang-orang Melayu tidak diajar secara akademik, tetapi hanya dalam bidang kemahiran. Dalam zaman pendudukan Jepun sukatan yang diajarkan meliputi bidang-bidang Matematik, Pertanian, Sains dan pelbagai subjek akademik lain. Hal ini mendedahkan orang-orang Melayu kepada ilmu pengetahuan. Guru-guru Melayu dihantar ke Jepun untuk menambahkan pengetahuan berbahasa. Melalui kegiatan ini, ia sebenarnya menambahkan intelek Melayu yang akhirnya dapat digunakan untuk mencetuskan semangat dan kesedaran nasionalisme .
Antara golongan terpelajar seperti Raja Chulan, Eunos Abdullah dan Dato’ Onn Jaafar. Dato Onn Jaafar dapat menyatukan persatuan-persatuan Melayu dan menubuhkan UMNO bagi menentang Malayan Union. Beliau berjuang melalui akhbar Warta Malaya dan Lembaga Melayu dengan membuat bidasan dan kritikan serta mengadakan rapat umum. Ibrahim Yaakub pula adalah pejuang MPSI yang telah menubuhkan Ikatan Pemuda Semenanjung bagi mencetuskan ketidakpuasan hati layanan Inggeris terhadap soiso ekonomi orang Melayu terutama dalam bidang pendidikan. Ahmad Boestaman adalah pejuang KMM yang mencetuskan idea merdeka pada tahun 1939, tetapi tidak menerima sambutan. Beliau memperjuangkan ketuanan Melayu dan perkembangan sosio ekonomi serta politik Melayu.
Selain itu Dr. Buhanudin Al-Helmi juga antara golongan intelektual dan merupakan pemimpin PKMM yang tidak sehaluan dengan Inggeris dan mencari kemerdekaan bagi Tanah Melayu. Sekolah-sekolah agama telah didirikan di Singapura, Melaka dan Pulau Pinang. Di Negeri-negeri Melayu telah didirikan di Teluk Intan (Perak), Kuala Terengganu (Terengganu) dan Muar (Johor). Sekolah agama yang penting di Singapura ialah Madrasah al-Iqbal al-Islamiyah, di Melaka ialah Madrasah al-Hadi dan Pulau Pinang ialah Madrasah al-Mashor. Sistem persekolahan di sekolah itu mengikut sistem yang terdapat di Mesir dan di Barat. Pelajar-pelajar yang menuntut di sekolah ini akan sedar akan kelemahan mereka dalam agama Islam dan mereka didorong untuk berusaha bersungguh-sungguh lagi supaya tidak keluar dari ajaran Islam yang sebenar. Raja Chulan (Raja Dihilir) merupakan ahli Majlis Pusat dan beliau
perjuangkan hak dan keistimewaan orang Melayu. Beliau juga mengenengahkan isu kepinggiran Bahasa Melayu. Di samping itu, Maktab Melayu Kuala Kangsar dan Maktab Perguruan Sultan Idris (MPSI) juga bertanggungjawab dalam membangkitkan semangat nasionalisme di kalangan penduduk. Guru-guru dari MPSI telah menyedari masalah yang dihadapi oleh orang Melayu. Mereka berazam untuk mengatasi masalah ini dan memperkenalkan satu generasi baru orang Melayu yang akan membela bangsa dan negara mereka. Graduan MPSI menubuhkan Persatuan Sastera Melayu pada tahun 1923 bagi menggalakkan pertumbuhan sastera dan membangkitkan semangat nasionalisme .
Seterusnya, perkembangan media massa turut memainkan peranan yang
penting dalam gerakan kesedaran di Tanah Melayu. Idea nasionalisme lahir melalui surat khabar, majalah, novel dan rencana. Surat khabar digunakan sebagai medan untuk menyedarkan masyarakat melayu terhadap keadaan mereka di tanah air mereka sendiri. Satu daripada bahan bacaan terawal ialah 'pengetahuan bahasa', hasil karya raja Ali Haji yang disusun pada tahun 1858. Karya ini membicarakan budaya melayu yang kian berubah akibat pengaruh british dan imigran cina, disamping itu karya ini juga memperihatkan peri pentingnya bahasa melayu dalam budaya masyarakat melayu sebagai alatmenyatukan kaum melayu melalui satu identiti bahasa.Sebagai contoh, pada 23 Julai 1906, akhbar al-Imam telah diterbitkan di Singapura. Akhbar ini diterbitkanoleh golongan kaum muda yang dipimpin oleh Syed Syeikh al-Hadi, Syeikh Tahir Jalaluddin, Syeikh Mohammad Salim al-Kalali dan Haji Abbass Mohammad
Taha. Seruannya diteruskan oleh akhbar lain seperti Neracha, Tunas Melayu, al-Islam, al-Ikhwan dan Pengasoh.
Selain itu, pada tahun 1939, akhbar Utusan Melayu telah diterbitkan. Pengarang yang pertama ialah Rahim Kajai dan pengarang yang terkemuka pula ialah Ishak Muhammad atau dikenali sebagai Pak Sako. Akhbar ini menjadi lambang perpaduan dan kegigihan orang Melayu. Bangsa Melayu diminta berusaha dengan gigih untuk kemajuan. Penerbitan Utusan Melayu turut menerbitkan Utusan Zaman dan Mastika. Selain akhbar yang disebut di atas, terdapat juga akhbar Warta Malaya (1930), Majlis (1935), Fajar Sarawak dan sebagainya. Selain itu, kemunculan alat pencetak telah mencetuskan kesedaran kebangsaan melalui penertbitan akbar, majalah & novel. Dalam masa yang sama, muncul golongan wartawan yang komited dan sedar akan nasib bangsanya. Golongan wartawan telah membangkitkan isu-isu kemunduran
masyarakat Melayu dalam semua aspek seperti sosial, pendidikan, ekonomi dan politik.
Faktor terakhir adalah perkembangan sistem perhubungan. Sistem perhubungan yang telah dimajukan oleh pihak British adalah demi kepentingan ekonomi mereka. Walau bagaimanapun ianya telah membantu menyelesaikan halangan geografi di kalangan masyarakat melayu. Umpamanya, pada tahun 1910, terdapat lebih daripada 2400km jalanraya terturap. Sistem perhubungan ini dapat membantu merentasi sikap kekampungan, kedaerahan dan kenegerian. Masyarakat melayu tidak kira dari daerah atau negeri yang berlainan dapat berhubung di antara satu sama lain. Keadaan ini secara tidak langsung dapat menyatupadukan penduduk melayu, yang seterusnya mewujudkan identity kebangsaan. Idea dan pemikiran pemimpin-pemimpin melayu yang berjiwa kebangsaan tersebar dengan pantas kepada masyarakat di kawasan perkampungan, melalui sistem perhubungan jalan raya dan jalan keretapi.
Kesimpulannya, faktor-faktor dalaman ini mempunyai peranan yang tersendiri dalam membangkitkan semangat nasionalisme penduduk Tanah Melayu. Cntohnya ialah agama, system pendidikan, kesedaran tentang kemunduran orang melayu, bahasa dan kesusasteraan serta perkembangan media massa, Jadi faktor-faktor inilah antara yang banyak membantu kearah proses kemerdekaan rakyat.


ASAS PERJUANGAN DAN PERANAN YANG DIMAINKAN
3.1 Asas Perjuangan dan Peranan Majalah
Mengikut W.R. Roff, pergerakan nasionalisme Melayu dipimpin oleh 3golongan elit yang mahu membawa perubahan kepada masyarakat melayu, ke arah yang lebih baik. Kumpulan yang pertama ialah golongan reformis Islam berpendidikan Arab yang ingin mengetengahkan islam sebagai jalan memajukan keadaan orang melayu. Golongan ini dipengaruhi oleh reformasi islam yang berlaku di timur tengah. Kumpulan kedua ialah golongan inteligensia berpendidikan Melayu, yang cuba menentang penjajahan dengan cara yang lebih radikal. Kebanyakan mereka terdiri daripada guru dan wartawan. Kumpulan elit melayu yang ketiga ialah golongan birokrasi berpendidikan, mereka terdiri daripada kelompok pentadbir dan pegawai am dari kalangan bangsawan melayu.
Perkembangan nasionalisme boleh dibahagikan kepada dua tahap iaitu,Tahap Pertama dan Tahap Kedua.Tahap Pertama lebih kepada penentangan masyarakat secara terbuka tetapi bersifat setempat & tidak berorganisasi. Faktor-faktor yang diketengahkan ialah isu-isu kebudayaan, agama, & hak peribumi. Dipimpin oleh golongan pertengahan yang berpendidikan Barat & Asia Barat dan lebih menekankan kesedaran politik. Orang Melayu menuntut hak-hak mereka dikembalikan & taraf hidup mereka dibaiki. Namun pada tahap ini, mereka tidak meminta kemerdekaan. Bagi Tahap Kedua pula,Gerakan nasionalisme yang lebih radikal & berorganisasi. Ini kerana kegagalan dalam sifatnya yang serdehana dalam tahap pertama. Tahap ini dipimpin oleh golongan yang berpendidikan serta berpengetahuan luas dalam bidang kebudayaan & ilmu pengetahuan Barat supaya menyedari perubahan yang diperkenalkan oleh penjajah serta kesannya terhadap bangsa & negara. Matlamat mereka ialah menuntut kemerdekaan & membentuk kerajaan sendiri yang berdaulat.
Terdapat empat motif bagi menggerakkan semangat nasionalisme.Pertama ialah menentang dan cuba manghalau keluar pihak penjajah yang dianggap membawa masuk unsur yang mengancam struktur politik dan identity budaya pribumi. Kedua ialah mewujudkan perpaduan di kalangan penduduk pribumi. Ketiga ialah mengembalikan tamadun lama dan yang terakhir ialah menegakkan kedaulatan dan kemerdekaan negara. Selain daripada asas perjuangan yang diterangkan di atas, majalah turut memainkan peranan yang penting dalam gerakan kesedaran di Tanah Melayu. Hakikatnya , majalah lebih memfokuskan persoalan untuk memajukan bangsa melalui rencana dan puisi..Antara lain,ianya turut menyentuh isu-isu kemajuan bangsa dalam semua aspek. Antara majalah yang diterbitkan ialah Majalah Guru,Pengasuh dan Bulan
Melayu. Dalam majalah guru yang telah dikarang oleh Muhammad Dato’ Muda Linggi, Yusuf Ahmad dan Mohd Sidin Rashid, isu pendidikan anak-anak melayu dan membaiki taraf hidup orang melayu telah dibangkitkan. Semangat cinta akan Negara dan menentang penjajahan telah ditiupkan ke dalam jiwa orang melayu. Majalah ini turut mewujudkan perpaduan dalam kalangan guru sebagai pemimpin untuk memartabatkan bahasa . Secara tidak langsung majalah ini dapat memajukan bahasa dan sastera melayu. Majalah pengasuh yang dikarang oleh Dato’ Nik Mohamad pula telah membangkitkan isu seperti memperluas ilmu dalam semua bidang dan menggesa orang melayu menjauhi sifat buruk. Majalah ini turut membincangkan soal pentafsiran Islam yang progresif bagi kemajuan ummah serta memberikan penafsiran kepada persoalan orang islam . Antara lain ialah menggalakkan pendidikan di kalangan orang melayu. Sebaliknya, Bulan Melayu yang dikarang oleh Zainon Sulaiman telah membangkitkan isu tentang mendorong wanita menjaga kesopanan dengan nilai-nilai Islam dan budaya timur dan menggalakkan wanita menjadi obor untuk memajukan bangsa. Secara tidak langsung dapat menggalakkan golongan wanita mendapat pendidikan tinggi unutk kemajuan diri. Majalah ini juga menggalakkan perpaduan di kalangan guru perempuan Melayu Johor . Novel juga turut memainkan peranan yang hampir sama dengan majalah. Sebagai contoh ialah novel Keris Melaka. Isu yang dibangkitkan ialah isu menanam semangat perjuangan menentang penjajah dan menggunakan sejarah sebagai inspirasi perjuangan. Bagi novel Anak Mat Lela Gila pula lebih kepada menghargai warisan bangsa. Berlainan dengan novel Melor Kuala Lumpur,novel ini mengisarkan tentang kebanggaan dengan pencapaian dan kebolehan sendiri. Bagi novel Putera Gunung Tahan, ianya mengisahkan emansipasi wanita.
Kesimpulannya, asas perjuangan adalah titik tolak kebangkitan rakyat dalam melalui proses mencapai kemerdekaan. Bermula dari asas perjuangan inilah mereka semakin bersemangat untuk terus bangun tanpa menoleh ke belakang. Dengan dibantu oleh peranan yang dimainkan oleh majalah, rakyat menjadi semakin kuat dan saling bantu-membantu dalam usaha murni untuk keluar dari kepompong penjajah asing.

3.2 Peranan Akhbar
Akhbar memainkan peranan penting dalam kebangkitan nasionalisme. Penulis akhbar di tanah melayu pada masa itu telah mengkritik dasar British yang menekan orang melayu. Persoalan tentang pendidikan,ekonomi dan politik telah dibangkitkan di dalam akhbar. Isu-isu yang dibangkitkan ialah memajukan pendidikan orang melayu dan memartabatkan bahasa melayu sebagai bahasa rasmi dalam urusan British. Dari segi ekonomi,mereka meminta supaya British mengurangkan kadar kemasukan orang dagang. Dari segi politik,mereka menyeru orang melayu bersatu dan mengkritik British kerana mengurangkan kuasa raja-raja melayu. Antara lain,turut terdapat tulisan Zaaba di dalam Al-Imam dan Mohd. Eunos Abdullah, yang menjadi penyunting Utusan Melayu versi sisipan akhbar Inggeris ‘Free Press’. Tulisan-tulisan itu membawa aliran menyeru
orang Melayu supaya bersatu dan membina jati diri masing-masing. Aliran itu cepat meninggalkan kesan di hati umat Melayu yang sebelumnya terlowong kosong. Utusan Melayu versi sisipan itu misalnya, dengan cepat menjadi bahan bacaan di kedai-kedai kopi, dan ianya dibaca dengan kuat. Tujuannya tentulah supaya isi yang dibaca itu dapat dikongsi oleh semua Melayu lain yang mendengarnya. Aliran kesedaran itu bertapak semakin kukuh pada sekitar tahun 1930-an. Banyak tulisan-tulisan Ibrahim Yaakob menyebut bahawa pada dekad itulah orang Melayu mula sedar akan ancaman yang dibawa oleh pendatangpendatang asing terhadap hak mereka. Pada waktu itu jugalah perasaan membenci pada orang asing mula bertunas. Hasil daripada kesedaran itu muncullah seorang demi seorang nasionalis Melayu, yang kebanyakannya terdiri daripada kalangan ulama dan mereka yang terlibat dalam bidang persuratan dan persuratkhabaran. Melalui nasionalis-nasionalis awal ini semangat kebangsaan mula tersebar. Melalui mereka Melayu mula sedar bahawa mereka berada di suatu garisan yang menuntut kebangkitan segera. Waktu itu mereka seakan tidak mempunyai pilihan lagi selain daripada bangun berdiri atau terus lena dan dipijak lumat. Seruan-seruan yang mengajak Melayu bersatu muncul dengan banyaknya. Pada 23 Julai 1906, akhbar al-Imam telah diterbitkan di Singapura. Akhbar ini diterbitkan oleh golongan kaum muda yang dipimpin oleh Syed Syeikh al- Hadi, Syeikh Tahir Jalaluddin, Syeikh Mohammad Salim al-Kalali dan Haji Abbass Mohammad Taha. Akhbar ini diterbitkan dengan tujuan menyampaikan pandangan dan fikiran baru mengenai agama Islam untuk kemajuan masyarakat di samping membangkitkan kesedaran orang Melayu mengenai kemunduran dan menggesa mereka supaya berusaha mencapai kemajuan sosial dan ekonomi. Akhbar ini ditamatkan pada tahun 1908 selepas 31 keluaran bulanan. Seruannya diteruskan oleh akhbar lain seperti Neracha, Tunas Melayu, al-Islam, al-Ikhwan dan Pengasoh. Al-Ikhwan diterbitkan dan dikarang oleh Syed Syeikh al-Hadi sendiri. Ia diterbitkan dari tahun 1926 hingga tahun 1931. Al-Ikhwan benar-benar menyarankan pembaharuan agama Islam. Ia telah meneruskan perjuangan al- Imam. Al-Ikhwan mempunyai banyak persamaan dengan al-Imam bukan sahaja dalam cara penulisan dan isi kandungannya malah hingga menyiarkan beberapa rencana yang pernah tersiar dalam al-Imam, seperti taksiran al-Quran dan sejarah Islam. Saudara pula mula diterbitkan pada tahun 1928. Tokoh utama akhbar ini ialah Syed Syeikh al-Hadi juga. Akhbar ini meneruskan seruan menyeru rakyat memajukan diri. Majlis mula diterbitkan pada tahun 1935 dan tokoh utama akhbar ini ialah Abdul Rahim Kajai. Akhbar ini merupakan akhbar kebangsaan yang pertama dan kandungan akhbar ini ditujukan kepada desakan kepada Inggeris melindungi hak orang Melayu. Warta Malaya iaitu sebuah akhbar yang memberi kesedaran kepada orang Melayu untuk maju dan ia mengecam dasar-dasar Inggeris yang tidak memberi perhatian kepada kehidupan orang Melayu.
Selain itu, pada tahun 1939, akhbar Utusan Melayu telah diterbitkan. Pengarang yang pertama ialah Rahim Kajai dan pengarang yang terkemuka pula ialah Ishak Muhammad atau dikenali sebagai Pak Sako. Akhbar ini menjadi lambang perpaduan dan kegigihan orang Melayu. Bangsa Melayu diminta berusaha dengan gigih untuk kemajuan. Penerbitan Utusan Melayu turut menerbitkan Utusan Zaman dan Mastika. Selain itu, Warta Sarawak merupakan lambang kesedaran dan kebangkitan semangat kebangsaan masyarakat Melayu di Sarawak . Antara lain akhbar ini mendesak kerajaan supaya meningkatkan taraf pendidikan orang Melayu dan menyeru kepada orang Melayu supaya tidak menjual tanah dan bergiat dalam bidang perniagaan.Selain akhbar yang disebut, terdapat juga akhbar Warta Malaya (1930), Majlis (1935), Fajar Sarawak Lembaga Malaya,Majlis dan sebagainya. Syarikat-syarikat akhbar bagi menyebarkan berita dalam bahasa Melayu juga ditubuhkan. Contohnya ialah Jawi Standard , Cahaya Pulau Pinang dan Tanjong Penegeri yang diterbitkan pada 1900 di Pulau Pinang. Bagi Jawi Peranakan pada tahun 1876 ialah Nujumu’l Fajar, Shamsu’l Kamar, Sekolah Melayu, Bintang Timor, Warta Melayu di Singapura, Seri Perak dan Jajahan Melayu di Perak, Khizanah Ilmu dan Taman Pengetahuan
Terdapat juga akhbar Orang Cina. Orang Cina terbitkan akhbar sebelum Perang Dunia II. Antaranya akhbar Lat Pau, Nanyang Siang Pau, Sin Chew Jit Poh dan Modern Daily News. Pada tahun 1881 akhbar Lat Pau telah diterbitkan. Ianya melaporkan tentang kegiatan sosial dan ekonomi orang Cina di Tanah Melayu. Ianya juga menyiarkan peristiwa yang berlaku di negara China. Terdapat juga akhbar berbahasa Melayu yang diterbitkan oleh masyarakat Cina Peranakan (Baba dan Nyonya). Antaranya akhbar Surat Khabar Peranakan, Bintang Timor, Khabar Uchapan Baru dan Bintang Pra Pranakan. Pada tahun 1884 akhbar Bintang Timor diterbitkan dan merupakan satu-satunya akhbar berbahasa Melayu yang berani melaporkan berita pemberontakan Dato’ Bahaman di Pahang.
Pada tahun 1930 diterbitkan akhbar Bintang Peranakan yang membicarakan hal ehwal masyarakat Cina peranakan yang menunjukkan taat setia kepada British sebagai pemerintah Tanah Melayu. Turut tidak ketinggalan ialah Akhbar Orang India . Akhbar yang diterbitkan ialah akhbar Ulaga Nesan, Tamil Nesan dan Tamil Murasa. Pada 24 September 1924 akhbar Tamil Nesan diterbitkan di Kuala Lumpur. Ianya melaporkan berita tentang kegiatan social dan ekonomi orang India di Tanah Melayu dan juga peristiwa yang berlaku di negara India. Terdapat juga akhbar berbahasa Melayu diterbitkan oleh masyarakat Jawi Peranakan. Antaranya ialah Jawi Peranakan, Sekola Melayu, Taman Pengetahuan dan Tanjung Penagri. Pada tahun 1888 akhbar Sekolah
Melayu diterbitkan dan dijadikan bahan rujukan di sekolah Melayu.
Kesimpulannya, akhbar memegang peranannya tersendiri dalam membangkitkan semangat nasionalisme rakyat di Tanah Melayu. Penulis akhbar di tanah melayu pada masa itu telah mengkritik dasar British yang menekan orang melayu. Persoalan tentang pendidikan,ekonomi dan politik telah dibangkitkan di dalam akhbar. Oleh itu, kebijaksanaan rakyat pada masa dahulu dengan menggunakan akhbar sebagai sumber untuk membangkitkan semangat nasionalisme haruslah dikagumi dan dihargai.

Peranan Badan-Badan dan Kesatuan

Persatuan- persatuan yang dibentuk oleh orang melayu bermula pada
abad ke-20. Ianya banyak membincangkan persoalan ekonomi,pendidikan,bahasa sastera,perpaduan,dan pembelaan politik. Antara persatuan yang aktif ialah Kesatuan Melayu Singapura (KMS), PASPAM, Persatuan Negeri, KMM, dan Kongres Melayu. Di Singapura usaha-usaha untuk membela nasib orang Melayu telah diperjuangkan oleh Mohammad Eunos Abdullah, Tengku Abdullah Kadir dan Embuh Suluh. Dalam bulan Mei 1926, mereka telah menubuhkan Kesatuan Melayu Singapura (KMS) yang dianggotai oleh golongan bangsawan, kakitangan kerajaan, wartawan dan peniaga . KMS memperjuangkan kedudukan orang Melayu yang masih mundur dalam semua
bidang. Mohammad Eunos Abdullah menuntut agar kedudukan orang Melayu yang sedikit bilangannya dilindungi. Matlamat utama kesatuan ini ialah untuk menggalakkan orang Melayu melibatkan diri dalam pemerintahan.Ia juga sebagai perantaraan antara orang Melayu dengan penjajah Inggeris. Antara lain ialah menggalakkan orang Melayu
menumpukan perhatian terhadap negeri dan hak-hak mereka serta memajukan orang Melayu dalam bidang siasah (politik) dan pelajaran. Ianya juga dapat menggalakkan orang Melayu mendapat pelajaran tinggi dan ilmu pengetahuan dalam pelbagai bidang.Selain itu, turut menjadi perantaraan bagi orang Melayu menyuarakan kehendak mereka kepada Kerajaan Negeri-negeri Selat dan menjaga kepentingan orang Melayu di Singapura. KMS menggesa orang Melayu bersatu-padu dan bekerjasama demi kepentingan orang Melayu. KMS Berjaya mendesak Kerajaan Selat memberikan sebuah kawasan untuk orang Melayu. Tanah kawasan itu seluas 251 hektar. Kawasan itu telah didirikan KampungMelayu. Selain itu, KMS juga mendesak Kerajaan Negeri Selat menubuhkan Sekolah Pertukangan bagi orang Melayu pada tahun 1929. Kejayaan KMS di Singapura adalah besar sehingga cawangan-cawangannya ditubuhkan di Pulau Pinang dan Melaka dalam tahun 1937. Keseluruhannya, penubuhan KMS telah memberi ilham kepada beberapa orang Melayu untuk memperjuangkan kebebasan dan kepentingan orang Melayu.Bagi Kesatuan Melayu Singapura, Eunos tentulah merupakan presiden pertubuhan politik Melayu yang pertama juga.
Bagaimanapun peranan Eunos dalam meniupkan semangat nasionalisme tidaklah begitu ketara kerana oleh banyak kalangan, dia dianggap Melayu yang taat pada Inggeris. Apa juga yang tersirat di sebalik usaha menubuhkan Kesatuan Melayu Singapura, ia tetap merupakan langkah yang baik ke arah penyatuan Melayu. Dan langkah itu meninggalkan kesan ke atas perjuangan Melayu. Walaubagaimanapun perjuangan golongan sederhana itu tidak berasaskan kepada mana-mana pertubuhan politik. Kegiatan yang bersifat sederhana itu telah mendapat perhatian dari pemerintah Inggeris. Kesan perjuangan mereka telah terbukti dalam tahun-tahun 1930-an apabila Gabenor Cecil Clementi Smith merangkap Pesuruhjaya Tinggi Negeri-negeri Melayu Bersekutu, melaksanakan rancangan desentralisasi yang menunjukkan sikap menyebelahi Negeri-negeri Melayu dan orang Melayu.
Pada penggal kedua 1930-an muncul sebuah lagi organisasi tidak rasmi yang menjadi tempat Melayu menghimpunkan suaranya. Persatuan Sahabat Pena Malaya (PASPAM) telah ditubuhkan pada 7 April 1934. Dinamakan Sahabat Pena, organisasi itu berjaya mengumpulkan belasan ribu ahli, yang kebanyakannya terdiri daripada anak-anak Melayu dari Tanah Melayu, Singapura, Sarawak dan Sabah yang menyedari akan pentingnya mempertahankan hak. Ianya dikendalikan oleh akhbar Saudara yang menyediakan ruangan untuk ahli-ahlinya menulis, berkenalan dan bertukar pendapat antara satu sama lain bagi memajukan diri sendiri dan bangsa.Secara tidak langsung telah mengeratkan lagi perpaduan antara ahlinya. Kerana itulah organisasi ini telah mendapat sambutan yang hangat daripada ahlinya. PASPAM Merupakan sebuah parti yang menjadi asas kepada kesedaran perpaduan. Pada tahun 1939 Sahabat Pena dikatakan mempunyai ahli lebih 12,000 orang - jumlahyang tidak boleh dipandang kecil jika diambilkira latar belakang komunikasi pada waktu itu. Kesedaran Melayu untuk bangkit dan bersatu itu bukanlah kerana pendidikan dan bukan kerana ilmu. Majoriti Melayu tidak berpeluang menimba ilmu sehingga mampu mencetuskan kesedaran sedemikian di jiwa mereka.
PASPAM merupakan pertubuhan Melayu yang pertama meliputi seluruh Tanah Melayu. Pertubuhan ini membolehkan kaum Melayu dari seluruh negara bertemu dan mencari penyelesaian kepada masalah-masalah yang dihadapi oleh kaum Melayu. Sebagai satu cara untuk menegaskan kesedaran orang Melayu terhadap bahasanya, persatuan ini menganjurkan cogan kata “Hidup Bahasa, Hiduplah Bangsa”. Pada bulan November 1934, PASPAM telah mengadakan persidangan kebangsaannya yang pertama di Taiping. Persidangan ini merupakan mesyuarat pertama di peringkat kebangsaan yang diadakan di kalangan orang Melayu. Sungguhpun tiada sebarang keputusan tetap diambil dalam persidangan tersebut tetapi ia merupakan pendorong yang membawa kepada pertambahan anggotanya. Persidangan seterusnya diadakan di Pulau Pinang, Singapura, Ipoh dan Seremban. Menjelang bulan Mei 1935, PASPAM mempunyai keahlian lebih daripada 1000 orang di seluruh Tanah Melayu dan ini meningkat kepada hamper 10000 orang ahli menjelang pertengahan tahun 1937 dan seterusnya meningkat lagi menjadi 12000 orang. Pemimpin-pemimpin utama PASPAM ialah Syed Alwi, S.M. Zainal Abidin, Syeikh Abdullah al-Maghribi dan Hamidun bin Mohammad Hashim. Walau bagaimanapun, menjelang tahun 1940 perpecahan telah berlaku di kalangan pemimpin PASPAM kerana kebanyakan mereka tidak puas hati terhadap pemimpin pusat Pulau Pinang yang terdiri daripada mereka yangberketurunan Arab dan India Islam. Namun demikian, PASPAM telah memainkan peranan penting dalam perkembangan nasionalisme Melayu.
Selain itu, pergolakan politik di Indonesia telah memberi perangsang kepada pemimpin-pemimpin Melayu terutama yang bersifat radikal untuk bergiat lebih aktif. Oleh sebab itu, pada awal tahun 1938, Ibrahim Yaacub dan Ishak Haji Muhammad dengan bantuan Onan Haji Siraj, pensyarah Maktab Teknik Kuala Lumpur, Abdul Karim Rashid, Hassan Maran,dan Haji Othman bin Abdullah,Mustaffa Haji Hessein, pensyarah Pertanian Serdang, serta Ahmad Boestamam telah menubuhkan Kesatuan Melayu Muda. di Kuala Lumpur. Kebanyakan pemimpin-pemimpin ini adalah bekas penuntut MPSI. KMM merupakan pertubuhan Melayu bersifat politik yang pertama di Tanah Melayu serta bersifat radikal kerana mengamalkan dasar tidak bekerjasama dan menyuarakan pertentangan secara terbuka terhadap British.Tujuan Penubuhan KMM ialah untuk menanamkan semangat perpaduan dan kesedaran di kalangan orang Melayu serta mempertahankan hak. Mereka juga berjuang membebaskan Tanah Melayu daripada penjajahan British. Antara lain bercita-cita menyatukan Tanah Melayu dengan Indonesia untuk mewujudkan Melayu Raya. Kebanyakan anggotanya terdiri daripada guru lepasan Maktab Perguruan Sultan Idris (MPSI). Mereka mengadakan pakatan sulit dengan Jepun untuk menentang British. KMM menerbitkan akhbar-akhbar seperti Warta Malaya, Majlis untuk membangkitkan perasaan anti British dan memperjuangkan cita-cita KMM. serta menyebarkan dasar tidak bekerjasama sebagai matlamat perjuangannya. KMM juga mendapat sambutan baik dari bekas pelajar Melayu yang menjadi guru sekolah Melayu dan guru dan penuntut sekolah agama dari Madrasah al-Masyhor di Pulau Pinang dan dari Ilhaya Assyariff di Gunung Semanggul, Perak selain mendapat sambutan baik bekas penuntut MPSI. Hasil dari sokongan mereka, pergerakan KMM telah meluas dan ia mempunyai pengaruh yang besar ke atas masyarakat Melayu.
Pada tahun 1940, beberapa cawangan KMM telah ditubuhkan di tiap-tiap negeri. Di Selangor, ia dipimpin oleh Ahmad Boestamam, di Perak oleh Raja Shariman, di Pulau Pinang oleh Puteh Badri, di Kedah oleh Muhammad Arif, di Negeri Sembilan oleh Jaafar Sidek, di Melaka oleh Muhammad Isa, di Muar oleh Haji Abdul Hamid Fadzil, di Batu Pahat oleh Illias Karim, di Singapura oleh Ishak Haji Muhammad, di Pahang oleh Muhammad Yassin Salleh, di Terengganu oleh Ibrahim Fikri, di Kelantan oleh Abdul Kadir Adabi dan di Petani oleh AbdulRasihd.
Pergerakan KMM yang bersifat anti penjajah dan tidak mahu bekerjasama telah menimbulkan kebimbangan kepada pihak Inggeris. Pemerintahan Inggeris bertambah curiga apabila melihatkan adanya hubungan rapat antara KMM dengan pemimpin Indonesia terutama pemimpin komunis. KMM juga mendapat bantahan daripada golongan yang berpendidikan Inggeris dan golongan bawahan. Golongan berpendidikan Inggeris membantah KMM kerana KMM bersikap anti birokrasi. Golongan bawahan membantah KMM pula disebabkan mereka masih mengharapkan kepimpinan daripada sultan-sultan dan golongan aristokrat yang dianggap sebagai pelindung masyarakat Melayu dan rakyat jelata tidak tertarik dengan idea penyatuan Tanah Melayu dengan Indonesia. Ternyata perjuangan KMM yang terlalu radikal tidak dipersetujui oleh beberapa pemimpin KMM sendiri seperti Ishak Haji Muhammad. Beliau berpendapat KMM hendaklah lebih memperjuangkan hak istimewa orang Melayu dalam pentadbiran, pelajaran dan ekonomi supaya orang Melayu tidak tertindas oleh orang mendatang.Oleh sebab kegiatan KMM dianggap telah membahayakan kedudukan Inggeris, maka pada 1941, kira-kira 150 anggota KMM telah ditangkap oleh British dan dipenjarakan di Singapura. Antaranya ialah Ibrahim Yaacub, Ishak Haji Muhammad, Hassan Manan, Idrus Hakim, Sutan Jenin dan Ahmad Boestmam yang akhirnya di bebaskan semasa pemerintahan Jepun. Akhirnya pada tahun 1942 KMM diharamkan oleh Jepun. Pada akhir tahun 1930-an banyak persatuan bersifat kenegerian ditubuhkan seperti Persatuan Melayu Perak (1937), Persatuan Melayu Pahang(1938), Persatuan Melayu Selangor (1938), Persatuan Melayu Negeri Sembilan(1938), Persatuan Melayu Pulau Pinang (1937) dan Persatuan MelayuKelantan(1939). Lain-lain persatuan adalah seperti Persatuan Melayu Melaka (1937),Persatuan Melayu Serawak (1939) dan Persatuan Melayu Johor (1939).
Tujuan utama penubuhan persatuan-persatuan ini adalah untuk meningkatkan ekonomi dan sosial orang Melayu. Persatuan-persatuan ini dianggotai oleh cerdik pandai Melayu yang berpendidikan Inggeris dan berkhidmat dengan British manakala perjuangan mereka bersifat sederhana. Mereka menunjukkan taat setia yang kuat kepada Raja-Raja Melayu dan bekerjasama dengan British. Ini kerana mereka dapat mendesak British memberi lebih banyak peluang kepada orang Melayu dalam pentadbiran kerajaan. Untuk penjelasan yang lebih terperinci, maklumat bagi setiap persatuan akan dihuraikan serba sedikit. Persatuan Melayu Selangor ditubuhkan pada 5 Jun 1938 di Kuala Lumpur. Pemimpin-pemimpin utamanya berasal daripada golongan pemerintah yang kebanyakannya berpengetahuan Inggeris. Antaranya ialah Tengku Ismail bin Tengku Mohammad Yassin, Raja Bon bin Raja Yahya, Raja Yaacob bin Raja Alang dan Raja Uda bin Raja Mohammad. Pertubuhan ini bergerak sebagai sebuah pertubuhan politik. Tujuan-tujuannya ialah untuk mendesak Kerajaan Inggeris supaya menambahkan bilangan pegawai Melayu dalam Kerajaan Persekutuan dan Kerajaan Negeri Selangor dan memperbaiki taraf pendidikan,sosial dan kebajikan orang Melayu . Mereka meminta agar memperuntukkan jawatan-jawatan penting seperti Pendaftar dan Penolong Pendaftar Mahkamah tinggi untuk orang Melayu.Mereka turut mahu memperluaskan peluang pendidikan di peringkat pengajian tinggi bagi orang Melayu. Keanggotaan askar melayu juga mulai bertambah dan menubuhkan angkatan laut dan udara Tanah Melayu. Persatuan ini juga telah membuat beberapa bantahan dan permintaan terhadap Kerajaan Inggeris. Antaranya ialah membantah cadangan Inggeris untuk menubuhkan sebuah universiti pada tahun 1938 kerana orang Melayu yang layak memasuki universiti masih belum mencukupi.Kemudian, mereka turut membantah Undang-undang Simpanan Tanah Melayu yang dianggap sebagai satu cara Kerajaan Inggeris untuk menyekat kegiatan ekonomi orang Melayu.Selain itu, mereka juga mendesak Kerajaan Inggeris supaya bilangan askar Melayu diperbesarkan lagi sehinggamenjadi 10 batalion dan sebuah angkatan udara dan laut Melayu ditubuhkan.
Dalam usaha menjalankan aktiviti-aktiviti ini, Persatuan Melayu Selangor telah
menumpukan taat setia kepada Raja-raja Melayu dan kepada pemerintahan
Inggeris. Selain itu, Kongres Melayu Se-Tanah Melayu yang diadakan pada tahun 1939 dan 1940 merupakan kemuncak kepada kesedaran orang melayu di mana soal kemunduran orang melayu dalam pendidikan dan ekonomi telah dibincangkan. Golongan intelek melayu banyak memberi sokongan selain daripada akhbar-akhbar melayu. Pada tahun 1939 kongres yang pertama diadakan di Kuala Lumpur. Ianya dianjurkan bersama oleh Kesatuan Melayu Singapura dan Persatuan Melayu Selangor. Tujuan diadakan adalah untuk mewujudkan perpaduan kebangsaan di kalangan orang Melayu serta membincangkan soal layanan pilih kasih British kepada anak negeri. Secara tidak langsung mereka telah berjaya menghimpunkan wakil daripada semua
persatuan Melayu untuk berbincang memajukan bangsa Melayu. Pada tahun 1940 kongres kedua diadakan di Singapura. Perhimpunan kali ini mereka berjaya menarik lebih banyak penyertaan persatuan Melayu termasuk dari Sarawak dan Brunei. Mereka menyarankan semua persatuan Melayu memajukan orang Melayu di negeri masing-masing. Kongres ketiga tidak dapat diadakan kerana Jepun telah menyerang Tanah Melayu pada tahun 1941 . Kemuncak kesedaran kebangsaan orang melayu adalah ketika menjelang Perang Dunia Kedua. Melalui kongres ini dapat menggambarkan perpaduan antara orang melayu yang kuat untuk menyelesaikan permasalahan sosioekonomi dan politik mereka. Akhirnya,orang melayu dapat mengatasi perasaan kenegerian yang memisahkan mereka selama ini. Persatuan Melayu Perak pula ditubuhkan pada 18 September 1939 di Ipoh oleh 104 orang yang kebanyakannya terdiri daripada kakitangan kerajaan. Pemimpin-pemimpin yang utama ialah Wan Mohammad Nur bin Wan Nasir dan Dr. S. Kassim. Persatuan Melayu Perak merupakan sebuah pertubuhan yang bersifat sederhana. Ia tidak mahu terlibat dalam bidang politik tetapi menumpukan perhatian terhadap kegiatan untuk membaiki taraf sosial dan ekonomi orang Melayu di Perak. Tujuan-tujuan utama persatuan ini adalah untuk menggalakkan kerjasama antara ahli-ahli.Selain itu turut dapat meninggikan taraf pendidikan dan ekonomi orang Melayu serta menggalakkan ahli-ahli melahirkan taat setia kepada kerajaan dan raja.Mereka juga mengadakan kerjasama dengan kerajaan untuk memajukan kepentingan orang Melayu.Sikap sederhana, dasar kerjasama serta sikap tidak mahu terlibat dalam hal politik yang didukung oleh Persatuan Melayu Perak dikecam oleh akhbar Majlis. Akhbar Majlis menyatakan bahawa Persatuan Melayu Perak yang tidak berbau politik tidak dapat memperbaiki keadaan orang Melayu.
Bagi Persatuan Melayu Semenanjung pula, ianya ditubuhkan dalam tahun 1930,tetapi persatuan ini tidak mendapat sambutan kerana semangat kenegerian yang terlalu kuat.
Persatuan Melayu Pahang pula ditubuhkan pada bulan Mac 1938 di bawah pimpinan Tengku Muhammad bin Sultan Ahmad, seorang kerabat raja. Tujuan persatuan ini ialah untuk memperjuangkan kemajuan sosioekonomi orang Melayu dan menyampaikan masalah orang Melayu kepada Kerajaan Inggeris. Persatuan Melayu Negeri Sembilan telah ditubuhkan pada 9 September 1938. Pemimpin utamanya ialah Tengku Mohammad Nasir dan Raja Nordin bin Haji Mohammad Tahir. Tujuan utama persatuan ini ialah untuk menjaga dan memajukan kepentingan orang Melayu di Singapura. Kemudiannya, Persatuan Melayu Kelantan ditubuhkan pada 20 April 1939. Pemimpin utamanya ialah Nik Yahya bin Nik Daud, Haji Othman bin Tahir dan Ahmad Ismail. Anggota-anggotanya terdiri daripada golongan kelas atasan yang berpendidikan Inggeris. Tujuan utama persatuan ini ialah untuk menyatukan orang Melayu dan berikhtiar memajukan keadaan ekonomi dan sosialnya.
Sebelum Perang Dunia II orang Cina dan India di Tanah Melayu lebih menumpukan perhatian kepada keadaan yang berlaku di negara asal. Pada awal kurun ke-20 terdapat beberapa pertubuhan orang Cina di Tanah Melayu seperti Hsing Chong Hui dan Chung Ho Tang. Mereka ini menumpukan perhatian kepada negara China. Terdapat juga orang Cina yang memberi perhatian kepada politik tempatan terutama oleh orang-orang Cina yang lahir di Negeri-Negeri Selat atau Cina Peranakan yang menjadi warganegara British. Pada tahun 1900 Persatuan Orang Cina Peranakan British telah ditubuhkan oleh orang Cina Peranakan yang berpendidikan Inggeris. Antara tokoh-tokohnya ialah Tan Jiak Kim, Lim Boon Keng, Song Ong Siang dan Seah Liang Seah. Presiden pertama persatuan ini ialah Tan Jiak Kim. Antara pengasas utama persatuan ini ialah Lim Boon Keng. Tujuan penubuhannya untuk melindungi
kepentingan orang Cina Peranakan di Negeri-Negeri Selat. Selain itu juga menggalakkan orang Cina Peranakan memperoleh pendidikan tinggi dan teknikal . Mereka juga menunjukkan taat setia kepada British. Bagi orang Cina yang dilahirkan di Tanah Melayu atau negeri Selat mereka menubuhkan Strait Born Chinese British Association pada tahun 1949 untuk menunjukkan kesetiaan mereka terhadap Tanah Melayu. Pemimpin utama persatuan ini ialah Tan Cheng Lock. Beliau telah dilahirkan di Melaka serta berpendidikan Inggeris di Sekolah Tinggi Melaka dan Raffles Institution di Singapura. Pada tahun 1923 hingga beliau 1934 telah dilantik sebagai Ahli Tidak Rasmi Majlis Perundangan Negeri- Negeri Selat.
Pertubuhan Orang India terpengaruh dengan gerakan kebangsaan di negara asal sebelum Perang Dunia II. Mereka menubuhkan persatuan Persatuan Belia India dan pada tahun 1937 mereka juga menubuhkan Persatuan India Pusat Tanah Melayu(CIAM) dengan tujuan melindungi kepentingan orang India di Tanah Melayu. Pada awal kurun ke-20 golongan cerdik pandai India yang berpendidikan Inggeris menubuhkan persatuan India di bandar-bandar utama seperti Taiping, Kuala Lumpur, Melaka, Klang, Seremban dan Pulau Pinang. Ianya menjadi perintis kepada pembentukan pertubuhan yang menyatukan orang India di Tanah Melayu. Pada tahun 1039 pula Persatuan India Pusat Tanah Melayu ditubuhkan yang dipimpin oleh A.M.Soosay. Ianya merupakan gabungan 12 buah persatuan India dan 4 dewan perniagaan India. Tujuannya adalah untuk memperjuangkan hak dan kepentingan orang India di Tanah Melayu.
Di Sarawak dan Sabah,terdapat juga kegiatan-kegiatan politik.Persatuan Melayu Sarawak telah ditubuhkan pada 1939.Matlamat persatuan ini ialah untuk memajukan orang Melayu Sarawak dalam segala lapangan, menjaga kepentingan mereka serta memupuk kerjasama di kalangan orang Melayu Sarawak.Sementara itu di Sabah pula terdapat beberapa persatuan bersifat sosio-ekonomi penduduk tempatan. Terdapat juga cawangan PASPAM yang menumpukan kepada isu-isu pendidikan.
Kesimpulannya, badan-badan serta kesatuan yang ditubuhkan oleh orang Melayu dan bukan melayu banyak membantu dalam membangkitkan semangat nasionalisme ke dalam jiwa masyarat Tanah Melayu. Persatuan- persatuan yang dibentuk oleh orang melayu bermula pada abad ke-20 banyak membincangkan persoalan ekonomi, pendidikan, bahasa sastera, perpaduan,dan pembelaan politik. Antara persatuan yang aktif ketika itu ialah Kesatuan Melayu Singapura(KMS),PASPAM,Persatuan Negeri,KMM,dan Kongres Melayu

Peranan Golongan Guru Dan SITC

Perkembangan semangat kebangsaan ini diteruskan oleh golongan berpendidikan Melayu dan Inggeris kemudiannya namun dalam bentuk perjuangan yang berbeza. Hal ini kerana melalui pelajar yang mendapat pendidikan Melayu bentuk perjuangan adalah melalui cara yang lebih radikal di mana mereka inilah dikatakan sebagai haluan kiri oleh British. Mereka ini terdiri daripada guru dan wartawan di mana Sultan Idris Teacher College ( SITC )memainkan peranan yang penting dalam mengembangkan semangat
kebangsaan ini. Penubuhan SITC dianggap sebagai satu era baru yang menyemarakkan alam pemikiran dan pendidikan bangsa Melayu. Pengarah Pelajaran Negeri-Negeri Selat, Tuan Wolffe dalam ucapannya sewaktu perasmian SITC menyatakan bahawa, hari tersebut manandakan hari bersejarah bagi orang-orang Melayu kerana ia (Penubuhan SITC) merupakan titik tolak dalam perkembangan vernakular Melayu. Menurutnya lagi, orang-orang Melayu merasakan suatu pengiktirafan besar serta penghargaan yang tiada tolok bandingnya bagi peningkatan taraf pelajaran anak-anak Melayu . SITC terdiri daripada guru-guru Melayu yang berperanan sebagai pemimpin masyarakat. Mereka telah menyedari masalah yang dihadapi oleh orang Melayu. Mereka berazam untuk mengatasi masalah ini dan memperkenalkan satu generasi baru orang Melayu yang akan membela bangsa dan negara mereka. SITC disifatkan sebagai ‘The Cradle of Malay Nationalism’. Warga SITC berganding bahu dengan golongan cerdik pandai agama untuk memajukan orang Melayu dalam bidang ekonomi dan pendidikan. Ia dilakukan melalui penyampaian matapelajaran iaitu melalui syarahan matapelajaran sejarah. Oleh kerana kekurangan buku untuk dijadikan bahan bacaan maka buku-buku daripada Indonesia di bawa ke negeri-negeri Melayu menyebabkan penuntut SITC terpengaruh dengan ideologi Indonesia yang ketika itu sibuk menentang dan menuntut kemerdekaan daripada Belanda. Kesannya apabila selesai belajar di SITC penuntut-penuntut ini telah dihantar ke merata sekolah Melayu di Negeri-Negeri Melayu secara tidak langsung mengembangkan fahaman semangat kebangsaan kepada murid-murid melalui pengajaran mereka. Antara contoh keluaran SITC adalah Ibrahim Haji Yaakob yang menubuhkan Kesatuan Melayu Muda ( 1938 ) di mana beliau telah membeli Warta Malaya di Singapura dengan bantuan wang dari Jepun. Beliau telah menjadi ketua pengarang dan menerbitkan rencana-rencana yang mengandungi isu-isu anti-british. SITC turut menerbitkan majalah Cenderama 1923 dan majalah Guru 1924 menyiarkan pendapat penuntut.
Selain itu, graduan-graduan SITC telah menubuhkan Persatuan Sastera Melayu pada tahun 1923 untuk menggalakkan pertumbuhan sastera Melayu melalui novel Melur Kuala Lumpur karya Harun Mohd. Amin. Karya-karya yang diterbitkan oleh ahli-ahli persatuan ini telah membangkitkan perasaan nasionalisme di kalangan masyarakat Melayu. Pada tahun 1929 dan 1930 pula, Ibrahim Yaacob semasa di SITC menubuhkan 2 buah pertubuhan bercorak politik iaitu “Ikatan Semenanjung-Borneo” dan “Ikatan Pemuda Pelajar”. Pertubuhan ini telah menyedarkan semangat kebangsaan di kalangan orang Melayu supaya mereka sedar akan nasib buruk bangsa mereka.
Keseluruhannya, kesemua usaha ini telah menimbulkan kesedaran untuk membebaskan Tanah Melayu daripada penjajahan British. Antara tokoh nasionalis terkenal ialah Harun Aminurrashid, Ibrahim Haji Yaacob dan Abdul Hadi Hassan. Harun Aminurrashid adalah tokoh pejuang kebangsaan lepasan SITC. Beliau merupakan guru yang bersemangat kebangsaan. Beliau juga merupakan penulis yang aktif mempelopori penulisan puisi bertemakan semangat kebangsaan. Abdul Hadi Hassan pula adalah seorang pensyarah SITC. Beliau sentiasa menanamkan semangat cinta akan bangsa
dan negara kepada para pelajarnya.
Kesimpulannya, perkembangan pendidikan Tanah Melayu telah melahirkan satu golongan intelektual yang terpelajar. Golongan terpelajar ini telah terpengaruh dengan idea-idea dan falsafah-falsafah politik seperti demokrasi, liberalisme, sistem parlimen dan perlembagaan serta nasionalisme.. Jadi, golongan guru dan SITC ini memainkan peranan yang penting dalam membantu meniup semangat nasionalisme ke dalam diri penduduk Tanah Melayu.

KESAN TERHADAP PERKEMBANGAN NASIONALISME NEGARA
Walaupun pergerakan sebelum perang dunia kedua tidak Berjaya membebaskan tanah melayu daripada belenggu penjajahan, namun pergerakan ini berjaya meninggalkan beberapa kesan positif sebagai satu asas kepada kemerdekaan pada tahun 1957. Kesan yang pertama ialah, fahaman kebangsaan, kedaerahan dan kenegerian dapat dihapuskan dan diwujudkan pula semangat kekitaan. Kesan kedua ialah orang melayu amat menyedari bahawa mereka memang ketinggalan dalam bidang ekonomi di negara mereka sendiri berbanding dengan kaum imigran. Seterusnya, mereka menyedari tentang kepentingan pendidikan bagi pencapaian mobiliti sosial. Atas kesedaran ini kaum petani dan nelayan mula menghantar anak-anak mereka ke sekolah-sekolah melayu dan inggeris. Kesan akhir dan terpenting ialah kegiatan pergerakan kebangsaan ini teah diteruskan selepas perang dunia ke dua terutamanya yang berpendidikan inggeris seperti raja chulan dan dato onn jaafar, sehingga Berjaya mendapat kemerdekaan dari pihak inggeris. Antara lain ialah kemunculan parti–parti politik yang tersusun seperti Parti Kebangsaan Melayu Malaya
(PKMM) dan Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO). Perpaduan kaum juga dapat diwujudkan kesan daripada perkembangan nasionalisme ini.
Kesimpulannya, perkembangan nasionalisme Negara telah membawa impak yang positif terhadap penduduk Tanah Melayu terutamanya terhadap proses memerdekakan Tanah Melayu. Walaupun terdapat banyak halangan serta cabaran yang perlu ditempuhi namun semuanya dapat diharungi sehinggakan wujudnya kesan-kesan positif terhadap perkembangan nasionalisme Negara kita.

PENUTUP
Apabila kita melihat sejarah perjuangan pejuang kemerdekaan di Malaysia (Tanah Melayu sebelum itu), kita tidak akan lari dari membincangkan kehebatan penentangan oleh tokoh-tokoh seperti Datok Bahaman di Semantan, Datuk Kelana di Sungai Ujong, dan Haji Abdul Rahman Limbong di Terengganu. Hakikatnya, penduduk Tanah Melayu tidak pernah memikirkan untuk keluar daripada kepompong penjajah secara serius sebelum memasuki abad ke-20. Penentangan terhadap penjajah pada era sebelumnya adalah lebih bersifat individu. Kepentingannya juga adalah kepentingan individu, atau paling lebih kelompok kecil yang diwakili oleh individu itu,bukannya bangsa Melayu secara keseluruhan. Walaupun kebanyakkan gerakan kemerdekaan ini gagal kerana
kekurangan senjata, kurang sokongan daripada orang Melayu (kesatuan) dan masalah perhubungan komunikasi, namun gerakan awal penentangan ini telah membawa kepada kebangkitan gerakan nasionalisme yang lebih besar dan membawa kesan yang baik terhadap proses kemerdekaan. Perlu diingatkan, kemerdekaan yang dicapai pada Ogos 1957 bukanlah satu proses yang mudah untuk dicapai. Matlamat kemerdekaan itu hanya dapat dicapai setelah melalui satu proses yang sangat panjang.

BIBLIOGRAFI
Barbara Watson dan Leornad Y. Andaya ( 1982 ) Sejarah Malaysia,
MacMillan Publishers, Kuala Lumpur, Bab 7.
John Bastin dan Harry J. Benda, 1972,Sejarah Asia Tenggara, Dewan Bahasa
dan Pustaka, Kuala Lumpur,
Mokhtar A.Kadir ( 1991 ) Keamanan Sejagat: Peranan Malaysia dalam Politik
Antarabangsa, Dewan Bahasa dan Pustaka, Kuala Lumpur, Bab 2.
R. Suntharalingam, Abdul Rahman Ismail, 1985, Nasionlisme Satu Tinjauan
Sejarah, Penerbit Fajar Bakti, Petaling Jaya,
Tan Ding Eing, 1975/1979 Sejarah Malaysia Dan Singapura, Penerbit Fajar
Bakti,
William R Roof, 1967 The Origins Of Malay Nationalism, Universiti Malaya Press,
Kuala Lumpur,(2004) This is a Title of a Web Page





baca lagi......

SEJARAH KEMASYARAKATAN DI MALAYSIA

PENDAHULUAN

Kemunculan gerakan sosial dan politik di Malaysia bermula pada akhir abad ke-19. Di mana pada mulanya ia bersifat sosial, kebudayaan, kebajikan dan pada ketika itu, belum wujud lagi minat ke arah politik atau semangat kebangsaan. Persatuan, kesatuan dan kelab memainkan peranan yang penting dalam usaha menxapai sesuatu tujuan bersama. Gerakan sosial di Tanah Melayu menunjukkan kematangannya apabila ia mulai bergerak ke arah politik yang mula memperjuangkan hak-hak serta kepentingan sesuatu kaum .

Selepas Perang Dunia Kedua, gerakan politik di Tanah melayu mencapai tahap kemuncaknya. Semangat nasionalisme penduduk Tanah Melayu meluap-luap dan orang Cina dan India yang sebelum ini lebih berkiblatkan negara China dan India mulai memberi perhatian kepada perkembangan politik di Tanah Melayu. Mankala orang Melayu pula, dilihat semakin lantang dalam mempertahankan hak serta kepentingan mereka. Kerjasama politik mulai terjalin antara ketiga-tiga kaum utama di Tanah Melayu dan semangat kekitaan inilah yang membawa ke arah kemerdekaan Tanah melayu oada 31 Ogos 1957.

KELAHIRAN GERAKAN ORANG MELAYU

Perubahan-perubahan sosial dan ekonomi akibat daripada perluasan kuasa British pada abad ke-19 dan awal abad ke 20 telah mempengaruhi perkembangan gerakan sosial dan politik orang Melayu di Tanah Melayu. Perkembngan ini berlaku secara berperingkat dan ia melalui empat tahap iaitu tahap keagamaan ( 1906-1926 ), tahap sosio ekonomi ( 1926- 1938 ), tahap kesedaran politik ( 1938-1945 ) dan tahap selepas Perang Dunia Kedua
( 1945-1950 ).

Pada dasarnya terdapat beberapa faktor yang dikaitkan dengan bermulanya gerakan sosial dan politik di kalangan orang Melayu. Peranan golongan agama merupakan di antara faktor pendorong kepada perkembangan awal pergerakan di Tanah Melayu. Golongan ini menggerakkan beberapa pembaharuan. Mereka pula dipengaruhi oleh gerakan reformis Timur Tengah yang diketuai oleh Muhammad Abduh. Golongan ini merupakan pelopor kepada ke arah tertubuhnya pergerakan sosial dan politik di Tanah Melayu. Mereka mendirikan madrasah-madrasah sebagai tempat menyampaikan segala penyebaran mereka di samping menggunakan pengaruh media. Mereka juga menjadikan pendidikan agama sebagai teras dalam mencapai matlamat dan tujuan mereka.

Bidang kewartawanan dan akhbar turut memainkan peranan dalam mendorong kepada perkembangan pertubuhan pergerakan politik dan sosial. Ianya menyaksikan penubuhan syarikat-syarikat akhbar dalam menyebarkan apa jua matlamat dan tujuan yang ingin disampaikan. Di antara syarikat akhbar yang ditubuhkan ialah seperti Jawi Standard dan Cahaya Pulau Pinang di Pulau Pinang, Warta Melayu di Singapura, Seri Perak di Perak dan sebagainya lagi. Dilihat juga kewujudan akhbar dan majalah sekitar awal abad ke-20 seperti Majlis, Majalah Guru, Al-Imam, Warta Malaya, Al-Ikhwan dan sebagainya lagi. Tulisan yang digunakan ialah tulisan jawi kecuali akhbar Bintang Timor yang menggunakan tulisan rumi. Peranan akhbar dan majalah dilihat penting dalam percubaan awal melapor dan mengulas keadaan yang berlaku masa kini. Ia juga sebagai penyebar maklumat dengan memuatkan berita dalam dan luar negara, menolong memajukan pelajaran anak negeri dengan menjadi alat pengajaran dan pembelajaran kerana ketiadaan buku ketika itu. Namun, sumbangan dan peranan akhbar dan majalah yang paling penting ialah sebagai alat propaganda dan pencetus minda yang lahir dari rasa ketidak puasan hati.

Perkembangan sisem pendidikan juga turut memberi sumbangan kepada penubuhan pergerakan sosial dan politik ini. Sistem pendidikan telah melahirkan tokoh-tokoh pejuang yang berlatarkan belakangkan agama, sosial dan politik. Antaranya seperti Raja Chulan, Sheikh Tahir Jalaluddin, Dato Onn Jaafar, Ibrahim Yaacob dan ramai lagi. Tokoh-tokoh ini merupakan penyalur idea pembaharuan dan bertanggung jawab mengenengahkan masyarakat Melayu kepada yang lebih peka kepada sensitiviti kaum lain dan layanan Inggeris. Selain daripada itu sukatan dan dasar pendidikan yang tidak selaras yang diperkenalkan oleh Inggeris telah membangkitkan rasa tidak puas hati orang Melayu.

Pengaruh luar turut memainkan peranan dalam mendorong penubuhan pergerakan-pergerakan sosial dan politik di Tanah Melayu ketika itu. Di antaranya seperti kemenangan Jepun terhadap Russia 1905, kemenangan Jepun mengalahkan British dalam perang dunia ke-2, perjuangan Mahatma Ghandi, Sukarno dan Hatta dalam membebaskan diri dari penjajahan. Ini telah mencetuskan kesedaran bahawa bangsa Eropah bukanlah kebal sebaliknya boleh dikalahkan. Pengaruh gerakan reformis Timur Tengah pula menggalakkan pelajar berkiblatkan ke Timur Tengah serta menggunakan agama dalam perjuangan mereka membebaskan diri daripada penjajahan.

GERAKAN KEAGAMAAN

Peringkat keagamaan telah dimulakan oleh penuntut-penuntut di Timur Tengah. Mereka yang dipanggil Kaum Muda ini merupakan pencetus kepada kesedaran awal politik masyarakat Melayu sekali gus pengasas kepada bermulanya gerakan-gerakan politik di Tanah Melayu. Keadaan pendidikan di Tanah Melayu ketika itu ialah menggunakan Sistem Sekolah-sekolah Pondok. Apabila tamat pengajian ramai yang telah meneruskan pengajian ke Timur Tengah samaada ke Mekah ataupun Mesir. Iaitu tempat berkumpulnya ulama-ulama terkenal seperti Sheikh Ahmad Khatib, Abdul Malik Abdullah, Muhammad Arshad Al-Banjari, Daud Al-Fatani dan lain-lain lagi. Ulama-ulama inilah yang membentuk pemikiran pelajar-pelajar ini dengan idea-idea kearah semangat kesedaran.

Selain daripada itu Kaum Muda juga turut dipengaruhi oleh beberapa gerakan di dunia seperti gerakan pembaharuan di Mesir oleh Sayyid Jamaluddin al-Afghani, gerakan Wahabi oleh Muhammad Abdul Wahab di Mekah, pengaruh ajaran Waliullah di India dan gerakan Turki Muda. Apabila pulang ke Tanah Air, Kaum Muda kemudiannya berperanan menyebarkan pemikiran baru mereka melalui penubuhan institusi-institusi agama atau dipanggil madrasah dan juga melalui suara-suara media seperti melalui majalah Al Imam, Neracha, Tunas Melayu, Seruan Azhar dan banyak lagi. Melalui majalah-majalah dan madrasah ini diseru agar umat Islam terutama orang-orang Melayu bangkit dari lena, lalai dan sesat. Antara yang diseru dan ditekankan ialah agar umat Islam mementingkan ilmu agar tidak mudah dikuasai oleh orang lain, menyeru masyarakat Melayu meningkatkan diri dengan mendalami ilmu dalam bidang teknologi agar dapat meninggikan maruah bangsa terutama apabila bersaing dengan bangsa lain.

Kritikan-kritikan juga ditujukan kepada pemerintah-pemerintah, para pembesar dan raja-raja agar tidak lalai dengan tanggung jawab mereka. Terdapat juga artikel-artikel yang menyentuh soal-soal penjajahan dan bagaimana masyarakat Melayu harus membebaskan diri dan negara mereka dari belenggu “penjajah yang rakus” yang hanya tahu mengeksploitasi hasil negara ini dan meninggalkan masyarakat Melayu ketinggalan terutama dalam bidang ekonomi berbanding dengan bangsa lain.

Namun kehadiran dan pemikiran Kaum Muda ini ternyata tidak disenangi oleh Kaum Tua yang terdiri daripada golongan ulama konservatif. Mereka menganggap Kaum Muda menyeleweng dari ajaran Islam, berfikiran kritis dan demokratik yang dikatakan berasal dari barat. Walaupun gerakan kaum muda ini bukanlah merupakan kemuncak kepada kesedaran gerakan politik di Tanah Melayu, namun ia berjaya membentuk satu tenaga penggerak baru dalam masyarakat Melayu. Idea-idea pembaharuan mereka bukan sahaja meliputi bidang agama tetapi juga hal ehwal masyarakat, ekonomi dan politik yang kemudiannya menjadi pemangkin kepada gerakan-gerakan politik di Tanah Melayu.




TAHAP SOSIOEKONOMI 1926-1938

Di sekitar 1926, gerakan sosial orang Melayu telah menjadi lebih secular dan tumpuan diberikan kepada kedudukan sosioekonomi orang Melayu. Tekanan ekonomi dari kaum-kaum pendatang khususnya Cina dilihat mengancam kedudukan sosioekonomi orang Melayu.

Justeru itu, pada tahun 1926, lahir satu gerakan sosio-politik Melayu yang dilihat lebih tersusun organisasinya . Sebilangan orang Melayu yang berpendidikan Inggeris telah menubuhkan Kesatuan Melayu Singapura ( KMS ) pada 14 Mei 1926 di Singapura. Ia diasaskan atas kesedaran betapa terancamnya nasib orang Melayu di Singapura berbanding bangsa-bangsa lain . Di antara yang diperjuangkan oleh KMS ialah memperbaiki kedudukan sosio-ekonomi orang Melayu Singapura, menggalakkan orang Melayu Singapura melibatkan diri dalam lapangan politik, pentadbiran dan urusan umum, menuntut ilmu ke peringkat tinggi, saling bekerjasama dan sebagainya lagi. Kejayaan besar KMS ialah menuntut daripada British agar diperuntukan sebidang tanah khas untuk orang Melayu Singapura. Dalam banyak hal KMS merupakan juru cakap orang Melayu Singapura dan selalu berhubung dengan pemerintah British.

Lantaran itu, pembukaan KMS dilihat sebagai perintis kepada beberapa kesatuan-kesatuan di negeri-negeri di Tanah Melayu. Antaranya ialah Kesatuan Melayu Melaka ( (1937 ), Kesatuan Melayu Perak ( 1937 ), Kesatuan Melayu Pahang ( 1938 ) dan Kesatuan Melayu Negeri Sembilan (1938). Walau pun ada di antara persatuan Melayu ini mempunyai pendekatan politik dan sosial namun semuanya masih mempunyai satu tujuan dan satu matlamat iaitu memberi tumpuan kepada nasib orang Melayu terutama dalam bidang sosial dan ekonomi, agar bangsa Melayu tidak menjadi satu bangsa yang akan ketinggalan berbanding kaum lain selain memastikan bangsa Melayu tidak diperkecilkan kebolehannya. Antara yang diperjuangkan oleh mereka ialah meninggikan taraf pendidikan iaitu agar pembelajaran di peringkat menengah dapat diperluaskan lagi supaya orang Melayu dapat meningkat diri mereka terutama dalam bidang ekonomi. Mereka juga mendesak pihak British agar orang Melayu diberi peluang dalam soal-soal pentadbiran.

Persaudaraan Sahabat Pena (PASPAM) adalah satu lagi pertubuhan sosial yang wujud di Tanah Melayu. PASPAM diasaskan oleh majalah saudara pada 7 April 1934. Namun PASPAM lebih dikenali sebagai pertubuhan kesusasteraan Melayu. Melalui PASPAM kepentingan bahasa ditekankan di kalangan orang Melayu. Perjuangan PASPAM adalah sama seperti persatuan Melayu, Cuma PASPAM menyalurkan segala idea dan kehendaknya melalui akhbar iaitu majalah saudara. Banyak diadakan persidangan-persidangan di Singapura, Pulau Pinang Ipoh dan Seremban untuk membincangkan masalah dan strategi-strategi untuk meningkatkan sosio-skonomi orang Melayu.

TAHAP KESEDARAN POLITIK 1938-1945

Perjuangan politik orang Melayu mulai jelas pada tahun 1930-an dengan terbentuknya Kesatuan Melayu Muda ( KMM ) di Kuala Lumpur pada Mei 1937 . Ia merupakan parti politik Melayu radikal yang pertama di Tanah Melayu. KMM diasaskan oleh Ibrahim bin Haji Yaakub seorang bekas penuntut di Maktab Perguruan Sultan Idris ( MPSI ) dan pembentukkan KMM dilihat sebagai aspirasi sekumpulan bekas penuntut MPSI dalam menyedarkan orang Melayu tentang pentingnya mempertahankan hak serta kepentingan mereka.

Sebagai sebuah parti yang radikal, KMM mengamalkan prinsip anti British dan tidak mengakui taat setia kepada sultan yang dianggap gagal mempertahankan hak orang Melayu dan merupakan punca kepada kemunduran orang Melayu. KMM turut mempunyai perasasn anti bangsa lain yang dianggap memonopoli ekonomi serta menindas orang Melayu di Tanah Melayu. Lantaran itu, KMM memperjuangkan kemerdekaan Tanah Melayu untuk orang Melayu sahaja dan bercadang untuk menggabungkan semua orang Melayu dalam usaha mempertahankan, melindungi dan meperjuangkan kepentingan bangsa Melayu agar ia tidak mudah diperkotak-katik oleh bangsa lain. Kmm juga bergabung dan Indonesia untuk mewujudkan Indonesia Raya dan Melayu Raya di Asia Tenggara. KMM pimpinan Ibrahim Yaakob dan Ishak Haji Muhammad ini tersebar luas dan berjaya dikembangkan ke negeri-negeri lain. Namun KMM tidak begitu mendapat sambutan daripada orang Melayu kerana ia diangggap terlalu radikal dan gagal mendapat sokongan dari golongan birokrat yang menguasai pemikiran umum ketika itu.
Menjelang Perang Dunia Kedua, pemimpin-pemimpin KMM telah ditahan British dan mengakibatkan pergerakkan terhenti seketika. Sehingga Perang Dunia Kedua, KMM masih tidak menunjukkan sebarang bentuk kegiatan yang aktif.

Namun begitu, kejayaan Jepun menawan Tanah Melayu dan Singapura telah membolehkan KMM dihidupkan semula setelah para pemimpin yang ditahan dibebaskan. KMM yang bekerjasama dengan Jepun menyedari harapan bagi memerdekakan Tanah Melayu adalah tipis dan ia telah mengadakan hubungan dengan PKM melalui MPAJA .
Kegiatan KMM ini telah dikesan oleh Jepun lalu KMM diharamkan dan satu organisasi tentera yang bergelat Pembela Tanahair ( PETA ) dan diketuai oleh Ibrahim Yaakob sebagai Leftenan Kolonel . Tujuan utamanya ialah untuk mengumpul sukarelawan yang akan diberi latihan ketenteraan sebagai persiapan menentang British sekiranya mereka datang semula ke Tanah Melayu .

Menjelang kekalahan Jepun, Kesatuan Rakyat Indonesia Semenanjang ( KRIS ) ditubuhkan pada Julai 1945. Ia merupakan satu langkah persediaan bagi penggabungan Tanah Melayu dengan Indonesia bagi pembentukkan Melayu Raya . Malangnya usaha itu tidak kesampaian apabila Jepun menyerah kalah secara mengejut setelah Hiroshima dan Nagasaki dibom.

SELEPAS PERANG DUNIA KEDUA

Selepas Perang Dunia Kedua, kesedaran baru dan semangat kebangsaan merebak dengan begitu cepat. Hasil dari pertubuhan yang sebelum ini telah mempengaruhi pertubuhan parti politik yang baru. Semuanya mempunyai tujuan yang sama iaitu menyingkirkan pemerintahan British dan mendirikan sebuah negara yang merdeka.

Pada peringkat awal wujud semangat kebangsaan dikalangan pelajar-pelajar Melayu lalu menubuhkan kesatuan mereka sendiri seperti Persatuan Penuntut Melayu Selangor, Pelajar Melayu Insaf, Persatuan Pelajar Islam dan Gabungan Pelajar Melayu Semenanjung. Namun kegiatan mereka hanyalah setakat melaung-laungkan semangat kemerdekaan.

Dalam masa yang sama terdapat parti-parti politik sayap kiri dan berfahaman sosialis. Di antaranya ialah Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM) yang telah ditubuhkan pada 17 Oktober 1945 di bawah pimpinan Mokhtaruddin Lasso yang berfaham komunis dan Ahmad Boestamam yang berfahaman kebangsaan. Mereka mempunyai matlamat yang sama iaitu membebaskan negara dari cengkaman penjajahan dan menubuhkan sebuah negara yang merdeka. Di antara tujuan PKMM ialah ingin menyatupadukan bangsa Melayu, mencapai hak kemerdekaan, memajukan penghidupan sosio-ekonomi orang Melayu, memberi kebebasan kepada orang Melayu untuk memperbaiki hidup mereka, bergabung dengan Indonesia mewujudkan Melayu Raya dan sebagainya lagi. PKMM pernah bergabung dengan UMNO dan AMCJA pada 1949 namun terdapat perselisihan antara mereka. Usaha PKMM menanam fahaman komunis di kalangan orang Melayu tidak berjaya. PKMM akhirnya semakin lemah dan ramai pemimpinnya telah di tangkap.

Terdapat dua lagi parti politik berfahaman kiri lanjutan dari PKMM iaitu Angkatan Pemuda Insaf (API) dan Angkatan Wanita Sedar (AWAS). API dan AWAS seperti PKMM inginkan kemerdekaan untuk Tanah Melayu dan menyingkirkan penjajah dengan segera, Namun perjuangan mereka yang terlalu radikal menyebabkan kedua parti ini diharamkan pada tahun 1948 .

UMNO atau United Malays National Organization merupakan parti untuk orang Melayu yang ditubuhkan dan kekal hingga kini. UMNO ditubuhkan pada bulan 12 Mei 1946. UMNO pada asalnya ditubuhkan untuk menentang gagasan Malayan Union yang diperkenalkan oleh British. Di antara matlamat utama penubuhan UMNO ialah ingin menyatupadukan orang Melayu, memelihara kepentingan orang Melayu, memperbaiki taraf hidup mereka dan sebagainya. UMNO terus- menerus mengadakan rapat umum di seluruh negara untuk menentang Malayan Union. UMNO ternyata mendapat banyak sokongan. Keahliannya semakin bertambah dari sultan hinggalah kepada golongan petani. Menjelang 1947 UMNO melahirkan benderanya sendiri dan menukar slogannya dari Hidup Melayu kepada Merdeka. UMNO juga telah melahirkan pergerakan Wanita UMNO. UMNO terus mendapat sambutan dari masa ke semasa. Keahliannya telah meningkat seramai 100, 375 orang dan telah mempunyai 39 bahagian di akhir 1950. UMNO telah muncul sebagai sebuah parti politik berhaluan kanan terbesar yang memperjuangkan kemerdekaan Tanah Melayu.

ORANG CINA DI TANAH MELAYU

Sejarah kedatangan imigran Cina ke Tanah Melayu telah bermula sebelum Zaman Kesultanan Melaka lagi. Di mana pada abad ke 6, ada catatan yang menyatakan bahawa orang Cina yang terdiri daripada golongan pedagang telah sampai ke Kerajaan Tun Sun
( Johor ) tetapi bilangannya adalah kecil . Pada awal abad ke 15, hubungan perdagangan dan diplomasi yang baik antara Kerajaan China dan Kesultanan Melaka telah membawa kepada pembukaan penempatan orang Cina di Tanah Melayu. Nanum begitu, penempatan ini hanya terhad di Melaka sahaja. Kewujudan penempatan-penempatan ini telah menyaksikan kelahiran golongan Baba Melaka atau Cina Peranakan yang majoritinya berasal dari wilayah Fukien, China . Sebagai antara imigran Cina yang terawal, golongan Cina Peranakan mendominasi perniagaan di Tanah Melayu khususunya di Negeri-Negeri Selat seperti Pulau Pinang, Melaka dan Singapura. Misalnya pada tahun 1819, pembukaan Singapura menyaksikan saudagar-saudagar Baba yang kaya telah berpindah ke Singapura dan menguasai perniagaan lada hitam dan gambir di Singapura dan Johor.

Pembukaan Pulau Pinang pada 1 Oktober 1786 dan Singapura pada 1819 merupakan titik tolak kedatangan imigran Cina ke Tanah Melayu dengan lebih ramai lagi. Ia semakin jelas menjelang tahun 1820 di mana pada tahun 1820, terdapat 83000 orang Cina di Pulau Pinang manakala pada tahun 1822 terdapat 1150 orang Cina di Singapura dan menjelang 1824, pupulasi orang Cina di Singapura berjumlah 31% ( 3,317 orang ) dan ia terus meningkat kepada 46% pada tahun 1860 iaitu berjumlah kira-kira 28,018 orang . Mulai pertengahan abad ke-19, orang Cina telah berhijrah secara beramai-ramai ke Tanah Melayu akibat daripada pembukaan lombong bijih timah. Mereka bertumpu di kawasan-kawasan yang kaya dengan hasil timah seperti Larut, Kinta dan Selangor. Pada tahun 1850, hanya terdapat tiga orang Cina di Larut dan menjelang tahun 1872, ia meningkat kepada 40,000 orang dalam tahun 1901. Manakala di Kinta pula, pada tahun 1882, hanya terdapat kira-kira 4,000 orang Cina sahaja tetapi menjelang tahun 1888 ia menjangkau 38,000 dan pada 1889 orang Cina telah mendominasi Daerah Kinta dengan seramai 44,790 orang berbanding hanya 10,291 oarng Melayu, 69 orang Eropah dan 847 lain-lain bangsa . Menjelang tahun 1901, orang Cina membentuk 46% daripada populasi di Perak dan 65% populasi di Selangor .

Kebanjiran imigran Cina di Tanah Melayu dipengaruhi oleh sistem pentadbiran British yang memperkenalkan pembangunan ekonomi kapitalis yang menggalakkan pertumbuhan penduduk dan buruh . Menjelang tahun 1875, pihak British berjaya memulihkan keamanan di Peark, Selangor dan Sungai Ujong yang kaya dengan bijih timah. Pemerintahan Inggeris telah memberi jaminan keselamatan harta dan nyawa. Ini mendorong orang Cina berhijrah ke Negeri Melayu tersebut. Di samping itu, kesengsaraan sosial dan ekonomi turut memaksa para petani Cina untuk berhijrah keluar untuk mencari kehidupan yang lebih baik. Pertambahan penduduk yang tidak dapat diseimbangi dengan tambahan kawasan pertanian mengakibatkan kemiskinan dan ia diperburukkan lagi dengan bencana alam yang melanda . Di samping itu, keadaan politik yang tidak stabil pada abad kesembilan belas menyaksika tercetusnya beberapa pemberontakan menentang Dinasti Manchu. Ia mengancam nyawa dan harta benda penduduk yang terpaksa berhijrah. Lantaran itu, boleh disimpulkan bahawa dasar Inggeris , pembukaan lombong bijih timah dan beberapa masalah dalaman Negara China telah mendorong penghijrahan orang Cina ke Tanah Melayu.

Dalam memperlihatkan trend kedatangan orang Cina ke Tanah Melayu sebelum Perang Dunia kedua, boleh dikatakan bahawa tujuan mereka hanyalah semata-mata untuk mencari rezeki dan tidak berhasrat untuk menetap dalam tempoh masa yang lama. Malahan polisi Inggeris ketika itu turut mempunyai tanggapan yang sama, di mana imigran Cina dianggap sebagai penduduk asing dan tidak mempunyai hak atau keistimewaan seperti yang dinikmati masyarakat tempatan .

PERKEMBANGAN GERAKAN SOSIAL

Kedatangan imigran Cina ke Tanah Melayu telah membawa bersama-sama mereka warisan kebudayaan dan tradisi yang berbeza dengan masyarakat tempatan. Mereka lebih bersikap menyendiri dan tidak menjalin hubungan yang rapat dengan masyarakat tempatan. Imigran Cina juga dilihat agak keberatan untuk memberi kesetiaan kepada institusi - institusi tempatan sebaliknya memperkuatkan ikatan dengan negara asal mereka . Keadaan ini sedikit sebanyak memberi masalah kepada Inggeris dan masyarakat tempatan. Ketiadaan polisi pemerintahan yang berkesan bagi mengawal aktiviti dan kebajikan sosial golongan imigran ini telah membawa kepada kewujudan persatuan-persatuan untuk menjaga kebajikan dan menyelaras kehidupan masyarakat Cina yang rata-rata datang ke Tanah Melayu sehelai sepinggang tanpa kenalan mahupun saudara. Dalam persekitaran yang asing ini, mereka berada dalam satu ‘kejutan budaya’ yang amat memerlukan mereka menyertai pertubuhan atau persatuan yang berfungsi dalam membantu, melindungi serta mempertahankan kepentingan bersama.

Pada peringkat awal, konsep persatuan yang dibentuk bertujuan untuk menjaga kebajikan anggotanya dan ia lebih menumpukan kepada usaha-usaha untuk memperbaiki taraf sosial dan ekonomi ahlinya. Persatuan-persatuan ini kemudianya membentuk kelompok-kelompok tertentu dan ia bergiat dalam bidang politik dan terus merosot menjaga kumpulan yang cenderung ke arah jenayah seperti merompak, menganjurkan pemogokan dan rusuhan .

Sistem Kapitan Cina diperkenalkan oleh Portugis setelah menawan Melaka pada 1511 . Kapitan Cina merupakan ketua masyarakat Cina yang dilantik bagi mengawal aktiviti serta kepentingan masyarakat Cina. Mereka dilihat sebagai perantaraan di antara kerajaan dengan orang Cina. Sistem ini diteruskan selepas pengambil alihan Melaka oleh Belanda pada tahun 1940. Manakala Inggeris pula terus menggunakan sistem Kapitan Cina di Negeri-negeri Selat sehingga tahun 1826 . Ia diperlukan bagi menghadapi perkembangan imigran Cina yang semakin pesat menjelang pertengahan abad yang ke 19. Di samping Negeri-negeri Selat, sistem Kapitan Cina turut digunakan di Negeri-negeri Melayu yang masih dibawah kekuasaan Sultan Melayu. Di mana Kapitan Cina akan dilantik oleh sultan bagi mengawal kegiatan, penempatan serta menyelesaikan pertelingkahan antara imigran Cina dan ia berterusan sehingga tahun 1901 . Antara Kapitan Cina yang terkenal dalam sejarah Tanah Melayu ialah Yap Ah Loy yang muncul sebagai Kapitan Cina di Kuala Lumpur pada tahun 1868.

Kongsi gelap merupakan satu aspek sosial orang Cina. Ia adalah warisan daripada perkembangan di China. Kongsi-kongsi gelap telah ditubuhkan untuk mengguling Dinasti Manchu dan menghidupkan semula Dinasti Ming. Menurut V. Purcell, kongsi gelap di Tanah Melayu berasal dari Tian Ti Hui yang digelar Triad Society . Di Tanah Melayu orang Cina telah menubuhkan kongsi-kongsi gelap selepas British menduduki Pulau Pinang ( 1786 ) dan Singapura (1819). Sejak tahun 1799 lagi, kongsi-kongsi gelap Cina telah mula menentang pentadbiran British di Pulau Pinang . Kegiatan kongsi-kongsi gelap ini dikatakan berusaha membentuk ‘empayar dalam empayar’ yang ingin menikmati faedah pemerintahan British dan dalam masa yang sama, mengabaikan undang-undang yang didapati tidak sesuai dengan mereka . Menjelang 1875, terdapat 4 kongsi gelap di Tanah Melayu, iaitu kumpulan Ghee Hin , Ho Seng, Hai San dan Wah Sang .
L.A Mills dalam British Malaya !824-1867, menganggap kongsi-kogsi gelap di Negeri-negeri Selat sebagai the Pirates and Robbers Co-operative Association . Ini kerana sebahagian besar anggota kongsi gelap terdiri daripada penjenayah yang terlibat dalam rusuhan, pergaduhan, kegiatan perjudian, rompakan dan pelacuran. Mereka dilihat sentiasa bermusuhan antara satu sama lain dan sering bersaing dalam menguasai sesuatu kawasan khususnya kawasan bijih timah. Di Larut misalnya, pertelingkahan anatara Ghee Hin dan Hai San telah mencetuskan Perang Larut sebanyak tiga kali iaitu Perang Larut I
( 1861 ), Perang Larut II ( 1865 ) dan Perang Larut III ( 1872 ).

Kajian-kajian yang dijalankan mendapati bahawa penubuhan kongsi-kongsi gelap di Tanah Melayu khususnya di Negeri-negeri Selat diakibatkan oleh beberapa faktor. Antaranya ialah kewujudan kegiatan kongsi gelap di China Selatan yang bertujuan untuk menggulingkan Dinasti Manchu. Apabila imigran Cina yang terdiri daripada bekas anggota kongsi gelap berhijrah ke Tanah Melayu, mereka telah membawa bersama budaya tersebut ke sini. Orang Cina yang berhijrah ke Tanah Melayu berasal dari wilayah-wilayah yang berlainan dan terdiri daripada pelbagai suku yang berbeza dan mewarisi bahasa serta budaya yang tidak sama. Faktor ini ditambah dengan persekitaran yang baru menyebabkan golongan imigran ini menyertai kongsi-kongsi gelap yang seketurunan bagi tujuan perlindungan dan bantuan bersama. Ia penting memandangkan kegiatan kongsi gelap bukan sahaja terhad kepada aktiviti jenayah sahaja malah mereka juga dilihat sebagai persatuan kebajikan dan sosial yang membantu ahli-ahlinya yang berada dalam kesusahan, menguruskan pengkebumian ahli keluarga anggotanya dan turut ,membantu dalam mencari pekerjaan kepada ahlinya yang baru tiba dari Negara China.

Memandangkan masalah serta kekacauan yang sering ditimbulkan olah kongsi-kongsi gelap, British mulai mengambil tindakan tegas dalam mengawal kegiatan tersebut menjelang tahun 1867. Di mana Akta Pendaftaran Pertubuhan 1867 dikuatkuasakan yang mewajibkan semua pertubuhan menyenaraikan semua nama anggotanya yang memegang jawatan dalam pertubuhan tersebut dan menyatakan tujuan persatuan mereka beroperasi. Ia telah diperkukuhkan lagi dengan Ordinan Pertubuhan 1889 yang dikuatkuasakan pada tahun 1890 yang mengharamkan semua kongsi-kongsi gelap Cina . Ia mewajbkan semua persatuan Cina menbuat pendaftaran sebelum menjalankan kegiatan mereka dan ia dilihat berkesan dalam mengawal kegiatan kongsi gelap dan yang terpaksa meneruskan kegiatan mereka secara rahsia dan budaya tersebut dilihat masih wujud hingga ke hari ini.

Hua Tuan atau persatuan Cina telah mengambil alih peranan dan kepimpinan kongsi gelap selepas tahun 1867 . Ia dilihat berperanan dalam menjaga kepentingan sosial dan rekreasi ahli-ahlinya. Antara aktiviti-aktiviti yang sering dianjurkan oleh Hua Tuan adalah upacara penyembahan nenek moyang, penyelarasan kawasam perkuburan, menyelesaikan pertelingkahan yang melibatkan komuniti Cina dan membantu ahlinya yang ditimpa bencana. Hua Tuan yang terawal adalah berasaskan dialek dan wilayah, ia terbentuk di Negeri-negeri Selat seawall 1810 dan Negeri-negeri Melayu yang lain disekitar 1850 .

Persatuan dialek dan keluarga merupakan Hua Tuan yang paling popular. Di mana wujudnya persatuan yang ditubuhkan khas untuk orang Cina daripada wilayah yang sama dan mempunyai bahasa serta kebudayaan yang homogen. Misalnya Persatuan Kwangtung yang dianggotai oleh orang Cina yang berasal dari wilayah Kwangtung dan bertutur dialek Kantonis manakala Persatuan Hokien pula dianggotai oleh ahli dari wilayah tersebut dan berkomunikasi dalam dialek Hokien . Manakala Hua Tuan yang berlandaskan nama keluarga ( surname ) hanya disertai oleh mereka yang mewarisi nama keluarga yang sama seperti Kongsi Tan, Kongsi Lim dan Kongsi Wong . Ia dipercayai mereka yang mempunyai nama keluarga yang sama itu, mempunyai ikatan kekeluargaan. Selain daripada itu, wujud juga persatuan-persatuan agama, kebajikan, pendidikan dan hiburan yang terbuka kepada semua orang Cina tanpa mengira suku kaum, keturunan mahupun status individu berkenaan.

Saudagar-saudagar Cina pula, membentuk Chinese Chambers Of Commerce
( CCC ) yang bertujuan untuk memperjuangkan serta menjaga kepentingan ekonomi ahlinya. Ia diperkenalkan oleh para pegawai Manchu untuk mempromosikan dagangan serta semangat nasionalisme di kalangan Orang Cina Seberang Laut yang dikenali sebagai ‘ hua chiao’ . Pada tahun 1906, CCC Singapura terbentuk dan ia disusuli dengan pembentukan CCC di Kuala Lumpur, Pulau Pinang, Melaka, Ipoh dan Serembann . Antara CCC yang paling menonjol dan wujud sehingga ke hari ini ialah Dewan Perniagaan Cina Selangor dan Dewan Perniagaan dan Perindustrian Cina Malaysia.

Secara kesimpulannya Hua Tuan dilihat memainkan peranan penting dalam memperjuangkan hak serta mempertahankan kepentingan masyarakat Cina dalam aspek politik, ekonomi, sosial, bahasa, kebudayaan dan pendidikan masyarakat Cina di Tanah Melayu.

PERKEMBANGAN GERAKAN POLITIK

Sebelum tercetusnya Perang Dunia Kedua, semangat nasionalisme yang mempunyai pengaruh yang kuat di Tanah Melayu hadir daripada masyarakat Cina. Di mana terdapat golongan saudagar yang telah menyumbang kepada revolusi 1911 di China. Lantaran itu, kesedaran politik di Tanah Melayu dipelopori oleh komuniti Cina. Mereka juga dikatakan terawal dalam pembentukan parti politik di Tanah Melayu .

Secara umumnya perkembangan politik orang Cina di Tanah Melayu boleh dibahagikan kepada tiga tahap yang utama iaitu perkembangan awal dari 1900-1941, semasa Perang Dunia Kedua dari 1942-1945 dan era tamatnya Perang Dunia Kedua dari 1945-1950. Ia telah memperlihatkan perubahan drastik dalam matlamat perjuangan parti-parti politik komuniti Cina di Tanah Melayu.



PERKEMBANGAN AWAL 1900-1941

Secara umumnya sebelum Perang Dunia Kedua, kesedaran politik orang Cina di Tanah Melayu tertumpu kepada pergolakan politik di Negara China. Di mana majoriti daripada mereka masih menganggap China sebagai tanah air mereka. Kedatangan mereka ke Tanah Melayu adalah bermotifkan ekonomi semata-mata dan mereka tidak bercadang untuk menetap di sini untuk selama-lamanya.

Namun begitu, terdapat satu golongan yang tidak tertarik dengan perkembangan di China iaitu orang Cina Peranakan. Mereka merupakan golongan Cina yang dilahirkan di Negeri-negeri Selat yang melibatkan Pulau Pinang, Melaka dan Singapura. Golongan ini yang menjadi rakyat British telah melibatkan diri dalam perkembangan politik tempatan. Mereka telah menubuhkan Straits Born Chinese British Association ( SCBA ) di Singapura dan Melaka pada tahun 1900 dan dipimpin oleh Tan Jiak Kim, lim Boon Keng, Song Ong Siang dan Seah Ling Seah . Tujuan SCBA ialah untuk memperkukuhkan kebudayaan Cina dan mengekalkan identiti Baba Peranakan. Antara tokoh-tokoh SCBA yang berkaliber adalah seperti Tan Cheng Lok, Dr. Lim Boon Keng, Song Ong Siang, Han Hoe Lim dan Lim Chong Ean yang telah dilantik oleh British bagi berkhidmat di dalm Majlis Perundangan Negeri-negeri Selat. Kesempatan ini telah digunakan oleh tokoh-tokoh berkenaan dalam memperjuangkan hak politik dan mendesak perubahan dalam sisitem pendidikan Cina . Di samping itu, Tan Cheng Lok, pemimpin SCBA Melaka turut memainkan peranan penting dalam penubuhan MCA dan telah menerajui dari tahun 1949-1958 . Namun begitu, pengaruh SCBA ke atas masyarakat Cina agak terbatas di mana pada tahun 1931 ia hanya mempunyai keahlian seramai 1,060 orang sahaja .

Kekalahan Negara China dalam Perang China-Jepun 1894-1895 telah menimbulkan perasaan marah orang Cina di Seberang Laut. Masyarakat Cina berasa malu dan terhina lantaran daripada kekalahan itu. Di mana China terpaksa menandatangani Perjanjian Shimonoseki pada tahun 1895 yang menyaksikan penyerahan Farmosa kepada Jepun . Kekalahan kepada Jepun yang sebelum ini dianggap ‘wojen’
(kerdil) menyedarkan masyarakat Cina tentang perlunya usaha-usaha bagi menyelamatkan kegemilangan Negara China . Pada tahun 1897, seramai lapan belas orang Cina Melaka telah berkumpul di Johor dan menubuhkan Persatuan Lapan Belas Kawan dan ia dipimpin Sim Hong Pak, seorang pedagang kaya dari Melaka .

Perkembangan politik awal masyarakat Cina banyak dipengaruhi oleh Gerakan Pembaharuan di China. Gerakan ini dipimpin oleh Kang Yu Wei telah memperkenalkan Rancangan Pembaharuan 100 hari dengan persetujuan Maharaja Kuang-hsu . Ia menemui kegagalan dan berakhir apabila Maharaja Kuang-hsu mangkat pada 1908 . Pada abad kedua puluh, gerakan revolusioner di China turut mempengaruhi kegiatan politik orang Cina di Tanah Melayu. Di mana pemimpinnya Sun Yat Sen, telah melihat potensi orang Cina Seberang Laut sebagai pengerak kepada revolusi di China. Pada tahun 1905, Sun Yat Sen menubuhkan Tung Meng Hui yang merupakan gabungan Hsing Chung Hui dengan golongan anti Manchu yang lain . Sun Yat Sen telah melawat Singapura pada tahun 1906 dan menubuhkan cawangan Tung Meng Hui di sana dan cawangan-cawangan yang lain telah ditubuhkan di Kuala Lumpur, Seremban, Melaka, Kampar, Kuantan, Taiping dan Ipoh . Kaum Cina di Tanah Melayu telah memberi sokongan kepada penubuhan itu dengan terlibat dalam penyediaan bantuan material, kewangan dan menganjurkan aktiviti-aktiviti yang bersifat propaganda untuk memberansangkan semangat nasionalisme orang Cina di Tanah Melayu.

Selepas pembentukan Republik China, Tung Meng Hui telah disusun semula sebagai Parti Kuomintang ( KMT ) pada tahun 1912. Ia bertujuan untuk menyatukan Negara China dan mengukuhkannya melalui perindustrian dan modenisasi. Orang Cina Seberang Laut dilihat sebagai sumber kewangan utama dalam memodenisasikan China. Oleh itu, cawangan-cawangan Kuomintang telah ditubuhkan di Tanah Melayu dan juga Singapura. Pihak British yang menganggap parti ini bersifat sederhana telah bersetuju untuk membenarkannya bergerak secara sah di Tanah Melayu . Menjelang tahun 1913 sebanyak 30 cawangan ditubuhkan di Tanah Melayu dan ia dilihat membantu dalam menggerakkan semangat nasionalisme di kalangan masyarakat Cina di Tanah Melayu. Melalui Kuomintang, ia cuba memperjuangkan nasib masyarakat Cina melalui pendidikan, di mana pada tahun 1920, sebuah sekolah Cina telah menggunakan bahasa Mandarin sebagai bahasa penghantar bagi menggantikan penggunaan dialek di sekolah . Ia selaras dengan perkembangan di Negara China yang menjadikan bahasa Mandarin sebagai bahasa rasmi negara. Penggunaan satu bahasa yang standard di kalangan masyarakat Cina bukan sahaja mampu menyatukan padukan suku-suku Cina yang berbeza tetapi juga berjaya melahirkan semangat kekitaan masyarakat Cian di Tanah Melayu. Ini secara tidak langsung membantu dalam perkembangan semangat nasionalisme orang Cina.

Pada tahun 1923, Sun Yat Sen telah menerima kemasukkan ahli-ahli komunis China ( CCP ) sebagai ahli perseorangan dalam KMT sebagai syarat untuk mendapat bantuan Soviet bagi menyatukan China yang berpecah-belah . Mulai dari ketika itu, ramai ahli-ahli komunis China telah menyertai KMT sebagai ahli perseorangan dan mewujudkan golongan haluan kiri dalam KMT. Mereka yang ‘bertopengkan’ KMT telah bergerak secara rahsia di dalam KMT Tanah Melayu. Pihak komunis China dalam KMT telah melancarkan permogokan dan kegiatan anti British di Tanah Melayu. Lantaran itu, KMT telah diharamkan pada tahun 1925. Pembubaran Perikatan KMT-PKC pada tahun 1927 mengakibatkan PKC bergerak bersendirian dalam kegiatan-kegiatan subversifnya. Parti Komunis Nanyang telah ditubuhkan pada tahun 1928 namun ia gagal melaksanakan misinya di Tanah Melayu. Akhirnya tugas Parti Komunis Nanyang dalam penyebaran idelogi komunis telah diambil alih oleh Parti Komunis Malaya yang ditubuhkan pada April 1930 .

Parti Komunis Malaya ( PKM ) ditubuhkan pada 1930 dianggap sebagai bermulanya kegiatan politik berparti di Semenanjung Malaysia. Ia berhasrat untuk mengguling kerajaan British dan menubuhkan Republik Komunis Malaya. Fahaman komunis telah menyusup ke dalam pertubuhan-pertubuhan buruh, kesatuan sekerja dan sekolah malam.

PKM telah melancarkan mogok dan kegiatan anti British dalam usahanya melumpuhkan kegiatan ekonomi Tanah Melayu. Pada tahun 1937-1938, mogok secara berleluasa tercetus di negeri-negeri Selangor, Perak, Pulau Pinang, Negeri Sembilan, dan Johor . Peristiwa pemogokan yang paling hebat berlaku di Batu Arang, Selangor yang melibatkan 6000 pekerja lombong. Peristiwa itu mengakibatkan ramai pemimpin kesatuan dan komunis ditangkap dan dihantar balik ke China.

Serangan Jepun ke atas China pada 1937 telah meningkatkan lagi perasaan anti Jepun di kalangan orang Cina di Tanah Melayu. PKM telah mengambil kesempatan ini untuk memperkuatkan dirinya dengan meniup semangat kecinaan. Ia telah mengumpul wang bagi membiayai peperangan di China di samping bekerjasama dengan British . Taktik PKM ternyata berjaya mendapat minat serta sokongan orang Cina dan menjelang tahun 1939, PKM mempunyai keahlian seramai 37,000 di Singapura dan Tanah Melayu.

PERANG DUNIA KEDUA 1942-1945

Era kegemilangan PKM muncul disekitar tahun 1942-1945, di mana ia bekerjasama dengan Inggeris bagi menentang Jepun. Kerajaan British telah menyediakan latihan yang berbentuk gerila di samping membekalkan PKM dengan bantuan senjata, makanan, perubatan serta kewangan.

PKM telah berundur ke hutan dan membentuk MPAJA bagi menentang Jepun secara gerila. Melalui propandaganda yang berasaskan nasionalisme Cina, PKM berjaya mendapat sokongan daripada masyarakat Cina yang menderita di bawah pemerintahan Jepun. Ia merupakan satu kemenangan psikologi bagi perjuangan PKM.




SELEPAS PERANG DUNIA KEDUA

Pengorbanan PKM semasa Perang Dunia Kedua, dilihat berhasil apabila ia diiktiraf sebagai parti yang sah oleh kerajaan Inggeris pada tahun 1945. Pada peringkat awal, PKM cuba mengambil alih kuasa melalui perlembagaan dengan membentuk perikatan dengan parti-parti politik yang berhaluan kiri. Di samping menyusup ke dalam persatuan sekerja dan menguatkan cengkamannya ke atas sekolah persendirian . Pada tahun 1947, PKM telah melancarkan kira-kira 300 pemogokan untuk melumpuhkan ekonomi Tanah Melayu dan Inggeris telah mengenalkan undang-undang baru bagi mengawal kegiatan kesatuan sekerja bagi menangani ancaman PKM. Tindakan ini menyekat pergerakan kegiatan PKM dan pertukaran pucuk pimpinan daripada Lai Teck ke Chin Peng pada Mac 1946, telah mengubah taktik perjuangan PKM yang melancarkan pemberontakan bersenjata pada Jun 1948 . Tindakan itu akhirnya membawa kepada pengharaman PKM dan darurat diisytiharkan pada 18 Jun 1948 di seluruh Tanah Melayu.

Parti Malayan Chinese Association ( MCA ) diasaskan pada 27 Februari 1949 . Ia ditubuhkan bagi menghadapi ancaman komunis dan British mengalu-alukan penubuhan MCA kerana ia dilihat mampu membantu British menentang PKM dengan lebih berkesan lagi. MCA diasaskan oleh beberapa tokoh masyarakat Cina termasuklah H.S. Lee, Leong Yew Koh, Yong Shook Lim, Khoo Teik Ee dan Tan Siew Sin . Manakala presiden pertama MCA ialah Tan Cheng Lock yang menerajui parti tersebut dari 1949-1958.

Objektif perjuangan MCA jelas iaitu melindungi kepentingan politik kaum Cina di Tanah Melayu dan bekerjasama dengan British bagi menentang ancaman komunis. Selain itu, MCA juga lantang dalam memperjuangkan taraf kerakyatan bagi orang Cina
di Tanah Melayu. Menjelang akhir tahun 1949, bilangan ahli MCA telah meningkat kepada 100,000 ahli dan 180,000 ahli pada akhir tahun 1951 .

MCA merupakan sebuah parti orang Cina yang berhaluan kanan dan bersedia untuk bekerjasama dengan parti kaum lain bagi mencapai kemerdekaan di Tanah Melayu. Ia terbukti pada 3 Februari 1953, di mana Parti Perikatan UMNO-MCA terbentuk bagi menghadapi pilihanraya umum yang pertama pada tahun 1955.

IMIGRAN INDIA DI TANAH MELAYU

Kehadiran imigran India ke Tanah Melayu boleh dibahagikan kepada beberapa peringkat. Peringkat pertama berlaku disekitar awal tahun masihi, di mana hubungan negeri Kedah dan India yang akrab menyaksikan kedatangan pedagang dan tukang dari India . Manakala peringkat kedua bermula pada abad 13 dan 14 apabila para pedagang India yang beragama Islam khususunya dari Bengal, Coromandel dan Gujerat datang berdagang menyebarkan ajaran Islam .

Trend kemasukkan orang India berubah pada peringkat ketiga iaitu mulai abad ke 19. Ini kerana kedatangan orang India ketika itu, tidak lagi tertumpu kepada golongan pedagang, tukang, brahim atau ulama sahaja. Ia merangkumi pelbagai lapisan masyarakat India di mana pengunduran Inggeris dari Sumatera pada tahun 1820 telah mengakibatkan kebanjiran tawanan India di Negeri-negeri Selat. Mereka telah digunakan untuk kerja-kerja pembinaan bangunan dan jalan raya . Menjelang 1840-1880, pembukaan ladang tebu di Province Wellesley dan ladang getah menyaksikan kedatangan orang India secara besar-besaran . Menjelang tahun 1910-1921, bilangan kedatang orang India ke Tanah Melayu adalah seramai 100,000 orang setiap tahun .

GERAKAN SOSIAL

Sejak tahun 1800 lagi, orang India telah pun menubuhkan beberapa organisasi yang bercorak sosial bagi tujuan menjaga kepentingan orang India di Tanah Melayu. Ia tidak bersifat politik kerana kedatangan mereka dilihat semata-mata untuk mencari nafkah dan kurang memberi perhatian kepada aspek nasionalisme.

Persatuan India yang bercorak sosial telah ditubuhkan di Tanah Melayu pada 1906 dengan munculnya Persatuan India Taiping dan kemudian diikuti oleh Persatuan India Selangor pada tahun 1907 . Kedua-dua ini telah menjadi pencetus kepada tertubuhnya beberapa persatuan India yang lain seperti Persatuan India Kinta, persatuan India Melaka dan Persatuan India Negeri Sembilan . Persatuan-persatuan ini didokong oleh saugagar-saudagar, golongan profesional, dan kakitangan kerajaan yang ‘celik’ dan menetap di kawasan bandar. Melalui persatuan-persatuan ini, beberapa isu orang India telah diperjuangkan dan ia termasuk masalah imigrasi, upah buruh, tempat kediaman dan minuman todi.

GERAKAN POLITIK

Kesedaran politik di kalangan orang India di Tanah Melayu berkembang agak perlahan. Ini memandangkan kebanyakkan imigran yang datang terdiri daripada golongan yang buta huruf dan bekerja sebagai buruh dan pekerja estet.

Pengaruh kepada gerakan politik di kalangan masyarakat India Tanah Melayu boleh dilihat daripada 2 sudut. Pertama melalui pengaruh dari agen kerajaan India yang dilantik pada 1923 bagi tujuan menjaga kebajikan pekerja India di Tanah Melayu . Agen yang berkhidmat di bawah Jabatan Buruh Malaya ini, diberi kuasa untuk melawat estet-estet untuk mengetahui keadaan tempat kerja, kemudahan yang disediakan dan mendengar rungutan masalah-masalah yang dihadapi orang India di estet. Secara tidak langsung, agen ini bertindak sebagai wakil kerajaan India dan memperjuangkan nasib para pekerja estet yang majoritinya orang India. Peranannya sebagai pembela kepada orang India secara tidak langsung menabur semangat nasionalisme di kalangan orang India estet.

Penerbitan akhbar India di sekitar tahun 1952 telah membantu dalam penyebaran semangat nasionalisme di kalangan masyarakat India. Ia memaparkan perkembangan politik di India dan sedikit sebanyak menimbulkan minat orang India terhadap perkembangan politik di India dan menyemai perasaan nasionalisme di kalanagan masyarakat India di Tanah Melayu .

SEBELUM PERANG DUNIA KEDUA

Manifestasi kegiatan politik orang India sebelum akhir tahun 1920 dan 1930 adalah melalui pergerakan Gadhar dan Kalifhat . Gadhar merupakan satu gerakan politik di kalangan orang Sikh dan ia bermula di Washington pada tahun 1913 dan mendapat sambutan di India dan Tanah Melayu khususnya di Perlis dan Kedah . Manakala gerakan Kalifhat pula dipimpin oleh Mohammed dan Shaukat Ali dilihat sebagai gerakan anti British . Perasaan anti British ini telah membawa kepada tercetusnya Dahagi di Singapura pada 1915 dan melibatkan askar India yang beragama Islam .

Lawatan Nehru ke Tanah melayu pada 1937 membawa kepada pembentukan Central India Association Of Malaya ( CIAM ) . Ia merupakan satu-satu parti politik India di Tanah Melayu sebelum Perang Dunia Kedua dan CIAM dianggotai oleh 12 persatuan negeri, 4 dewan perniagaan India . Ia dilihat sebagai titik tolak kepada gerakan politik orang India di Tanah Melayu dan telah giat memperjuangkan nasib golongan buruh untuk perbaiki taraf hidup dan ekonomi orang India di Tanah melayu.

SEMASA PERANG DUNIA KEDUA

Semasa pendudukan Jepun, perjuangan kebangsaan Orang India tertumpu kepada negara India. Pihak Jepun memberi semangat kepada orang India di Tanah Melayu untuk bersatu dalam memperjuangkan kemerdekaan India dari Inggeris .
Ia menyaksikan penubuhan Liga kemerdekaan India ( IIL ) pada tahun 1934 manakala Pasukan Tentera Nasional India ( INA ) pula ditubuhkan dengan kerjasama Jepun dan Kolonel Mohan Singh dan ia mempunyai kekuatan 16,000 tentera menjelang akhit tahun 1942 . Selain itu, Chandra Bose, seorang pelarian politik telah menubuhkan kerajaan Azad ( India Bebas ) di Singapura pada Oktober 1943 . Ia telah memberi nafas baru kepada kemerdekaan India dan slogan ‘Chalo Delhi’ yang bermakna ‘ Mara ke Delhi’ digunakan bagi meniup semangat nasionalisme di kalangan orang India di Tanah Melayu ke arah pembentukan negara India yang merdeka .

Perang Dunia Kedua memperlihatkan semangat nasionalisme oaring India Tanah Melayu yang tinggi. Kegiatan Liga Kemerdekaan India, Tentera Kebangsaan India dan kerajaan Azad Hind berjaya menarik minat orang India Tanah Melayu terhadap perkembangan politik yang berkiblatkan negara India.

SELEPAS PERANG DUNIA KEDUA

Perjuangan orang India Tanah Melayu mulai berorentasikan Tanah Melayu dengan tertubuhnya Malayan Indian Congress ( MIC ). Ia ditubuhkan pada 8 Ogos 1946 dan presiden pertamanya ialah John Thivy . Tujuan utama MIC ialah memupuk dan memelihara kepentingan politik, sosial dan ekonomi kaum India di Tanah Melayu . Ia turut memperjuangkan kemajuan politik bersama-sama kaum yang lain di Tanah Melayu.

MIC mulai memperlihatkan kematangan dalam politik pada tahun 1946 apabila ia menyertai AMCJA bagi memperjuangkan sebuah negara yang merdeka. Pada tahun 1954 pula, ia menyertai Parti Perikatan UMNO-MCA dan telah bertanding dalam pilihanraya 1955 atas tiket Perikatan. Hari ini MIC, merupakan parti politik orang India yang utama dan berjaya memelihara kepentingan masyarakat India di Tanah Melayu.

KESIMPULAN

Kemunculan kuasa Barat khususnya British telah menyaksikan perubahan demografi di Tanah Melayu. Ia menyaksikan kebanjiran imigran dari China dan India yang seterusnya membawa kepada pembentukan masyarakat majmuk di Malaysia. Namun begitu, ia telah memperlihatkan tahap serta senario perkembangan di kalangan tiga kaum utama iaitu Melayu, Cina dan India yang agak berbeza.

Kehadiran imigran Cina dan India telah dilihat sebagai ancaman kepada kesinambungan masyarakat Melayu. Ini seterusnya membawa kepada gerakan nasionalisme di kalangan orang Melayu. Ia bermula dengan gerakan sosial dan bertujuan untuk melindungi kepentingan ekonomi orang Melayu di samping memupuk kesedaran tentang perlunya pendidikan untuk memajukan bangsa. Perang Dunia Kedua yang tercetus disekitar tahun 1940an telah menyaksikan kemunculan gerakan politik Melayu seperti KRIS, Kesatuan Melayu Muda serta PETA yang berusaha untuk membawa orang Melayu keluar dari kongkongan penjajah. Ia sememangnya satu pengalaman yang begitu bernilai bagi orang Melayu dan ia terbukti dalam perjuangan masyarakat tersebut dalam menentang Malayan Union serta perjuangan ke arah kemerdekaan Tanah Melayu.


Masyarakat Cina dan India yang berhijrah ke Tanah Melayu atas faktor ekonomi pula dilihat kurang mengambil tahu perkembangan Tanah Melayu. Kehadiran mereka untuk mencari nafkah dan masih setia kepada negara masing-masing dilihat sebagai punca gerakan nasionalime di kalangan orang cina dan India yang agak perlahan berbanding orang Melayu. Masyarakat pendatang berkenaan dilihat lebih berminat dengan perkembangan di negara asal dan gerakan-gerakan awal dilihat lebih bersifat sosial dan ekonomi semata-mata. Namun demikian, ia mula perlihatkan perbezaan yang ketara selepas Perang Dunia Kedua, masyarakat Cina dan India mula memberi tumpuan terhadap perkembangan di Tanah Melayu. Mereka turut terlibat dalam gerakan yang bermotifkan politik lokal dalam usaha melindungi kepentingan masayarakat masing-masing.

Perkembangan tersebut telah memulakan satu lembaran baru dalam sejarah negara. Di mana telah memperlihatkan kerjasama antara kaum dalam usaha mendapatkan kemerdekaan bagi Tanah Melayu. Walaupun ia berjaya membuahkan hasil namun proses ke arah itu bukanlah sesuatu yang mudah. Ia banyak melibatkan pengorbanan, tolak ansur serta keyakinan yang tidak berbelah bagi antara kaum.



baca lagi......